Groei & Ontwikkeling.

Bewust leven bestaat voor mij voornamelijk uit persoonlijke groei en ontwikkeling. Ik groei als mens en leer mezelf en wie ik authentiek ben steeds beter kennen door iets (af) te leren. Mijn manier van ontwikkelen gaat via positieve desintegratie, lange tijd eigenlijk zonder het te weten. Dat ik zo graag iets wil (ont)leren en persoonlijk ontwikkelen, hangt niet toevallig samen met mijn teken volgens de Maya-astrologie : Zelfbestaand geel zaad. Groei is mijn innerlijke kracht en het is ook mijn manier om het leven vorm te geven. Mijn groei en ontwikkeling weerspiegelt zich het best in contemplaties en de dagboeken die ik af en aan bij houd voor de laatste 15 jaar. Deze dagboeken vertegenwoordigen mijn beleving, mijn waarheid. 


Een jaar schrijven.

Gedurende 1 jaar verken ik wekelijks al schrijvend een thema, met de bedoeling mijn authentieke ik opnieuw te ontdekken en spelenderwijs uit te zoeken hoe het een en ander in mijn leven met elkaar in verband staat. Gaandeweg het schrijven merkte ik, dat ik door het schrijven en het daarin blootleggen van mijn ziel stukje bij beetje mijn in het leven opgedane trauma's aan het verwerken was. Ik heb de stukken die daarop nog volgenden er bewust voor gekozen om daar nog dieper op in te gaan. Het is geschreven vanuit mijn persoonlijke beleving, mijn waarheid. Niet meer en zeker niet minder dan dat. De mensen die een hoofd- of bijrol spelen in deze contemplaties, heb ik uit compassie een andere naam gegeven. 

Week 16: Familie bijeenkomsten

Ja, dat is ook zo iets. Familie bijeenkomsten. Hoe ouder ik word, hoe meer ik er van wil wegblijven en dat ook doe. Ik geloof niet dat ik het ooit echt leuk heb gevonden. Toen ik nog klein was, was er nog afleiding in de vorm van met de kinderen van gelijke leeftijd spelen. Als ouder kind, werd het steeds minder leuk. Het was in onze familiekringen een gewoonte om het jong volk samen te zetten aan een tafel en de ouderen aan een andere tafel. Aan de tafel van het jong volk voelde ik me al snel een beetje verloren. Aan de grote mensen tafel werd enigszins serieus gepraat, maar werd een kind van 10 niet serieus genomen, als hij eens iets te berde bracht. In plaats daarvan werd mijn opmerking weggelachen en afgedaan met ‘hoe kun jij dat nou weten?’. Dat is waar ik mij bevond, in een niemandsland tussen mij aan de ene kant verloren voelen en aan de andere kant niet voor vol aangezien. Uit zelfverdediging, ben ik in mijn schulp gekropen en daar niet meer uitgekomen.

Lees meer »

Week 15: Vrienden in de kindertijd

Had ik veel vriendjes vroeger? Zou ik het aan mezelf hebben gevraagd, pakweg 40 jaar terug, dan had ik er heel wat kunnen kunnen opnoemen. Als ik het antwoord nu zou moeten geven, op basis van wat ik nu onder het begrip ‘vriend’ versta, weet ik niet of ik nog tot dat aantal zou komen. Maar goed, helemaal eerlijk is dat niet. Als kleine jongen had ik een heel ander begrip van vriendschap dan ik nu heb en zo bekeken, waren er toch zeker wel een paar kinderen waarvan ik toen echt en gemeend vond dat het vrienden waren.

Lees meer »

Week 14: (Botsende) loyaliteiten

Loyaliteit, dat is nogal een woord en een begrip. Het is, als ik er zo over aan het nadenken en voelen ben, een heel wezenlijk en belangrijk begrip dat op de een of andere manier centraal staat in mijn leven. Het vraagt eigenlijk om meer tijd en contemplatie voor dat ik er goed over kan schrijven. Het ligt voor mijn gevoel ingewikkeld, niet zo eenvoudig. Of zo lijkt het.

Lees meer »

Week 13: Eten

Vroeger was ik niet zo met eten bezig. Pas sinds ik op mezelf ben gaan wonen is koken en eten in het algemeen, uitgegroeid tot een van mijn grootste passies. In het begin legde ik mij toe op het uitproberen van verschillende gerechten, zowel uit een kookboek als wel op basis van de pakjes en zakjes uit de supermarkt. Hoe meer koken een hobby werd hoe verser ik ben gaan koken. Pakjes en zakjes gebruik ik nu eigenlijk niet meer. Hoe meer koken een hobby werd, des te minder frequent ik toevlucht nam tot snackbar of afhaalmenu. Alleen bij geen zin of tijd om te koken, komt het nog wel eens voor. Dat gebeurt steeds minder vaak.

Lees meer »

Week 12: Wat ik vroeger goed kon

Wat kon ik vroeger wat ik nu niet meer zo goed kan. Vroeger, en trouwens nog niet zo heel lang geleden kon ik heel hoog praten. Toen ik het laatst weer eens probeerde, lukte het niet meer zoals een twintig jaar geleden.

Lees meer »

Week 11: Opnieuw ontdekken

Vroeger. Vroeger kraaiden de hanen nog, tegenwoordig doen ze niet anders dan gapen. Een gevleugelde uitspraak van een oud collega, die altijd is blijven hangen.

Lees meer »

Week 10: Rituelen en gewoonten

Ja, ik ben in principe wel een persoon die houdt van rituelen en gewoontes. Het zal voor een deel wel te maken te hebben, vermoed ik, met mijn verlangen naar veiligheid en houvast. Gewoonten en rituelen zijn prima, tenzij ze dwangmatig worden en mijn welbevinden er onder lijdt.

Lees meer »

Week 9: Plaatsen

Wanneer ik een nieuwe plek bezoek, een plek waar ik nog niet eerder ben geweest, dan of a) ik let niet op wat ik zie maar hou mezelf alleen maar bezig met hoe de plek energetisch voor mij voelt. Wanneer ik dan een tweede keer er naar toe ga, dan is het vaak net alsof ik er nog niet eerder ben geweest. IK heb niet gelet op hoe het eruit ziet, alleen maar op welke indruk het op mij maakt energetisch, gevoelsmatig.Het kan ook zo zijn b) dat ik er wel op let hoe de plek er uit ziet. Dan ben ik onderwijl ik daar ben een map, een plattegrond aan het aanleggen met herkenbare en opmerkelijke punten, zodat ik mijn weg volgende keer zelf weet te vinden. Eigenlijk is het een manier van mij om me veilig te voelen. Me veilig weten, geborgen en zeker, is heel belangrijk voor mij. Maar dat is bezijden het onderwerp. Ik let dan niet op de energetische frequentie van die plaats. Dat kan een volgende keer dat ik daar ben, dan wel eens leiden tot een tegenvaller. Zo kan ik dus best een keer ergens binnen geweest zijn en daar nooit meer naar binnen willen vanwege de lage energetische frequentie van die plaats, terwijl ik er prima mijn weg kan vinden, vanwege mijn plattegrond. Het kan ook gebeuren, dat een plaats geweldig aanvoelt en als ik daar een volgende keer naar toe ga, het heel waarschijnlijk is, dat ik de plek helemaal niet herken. Vooral maar niet alleen plaatsen in de natuur.

Lees meer »

Week 8: Hoe anderen mij zien

Of ik mezelf wel eens op een niet zo geweldige manier heb laten zien? Ja, dat gebeurt mij nogal eens. Hoe dat komt? Dat komt omdat ik me nooit heb beseft wat voor een impact de omgeving op mij heeft, energetisch gezien. Ik heb me tot voor kort niet beseft hoe een open energetisch profiel ik heb. Dat wil zeggen, dat ik wanneer ik mij niet bewust ben, enorm kan beïnvloed worden door mijn omgeving. Om dat te kunnen ondervangen, is het belangrijk om te weten hoe ikzelf energetisch in elkaar zit en hoe dat aanvoelt. Dat heb ik tot voor kort niet geweten. Nu ik dat wel weet, lukt het me steeds vaker om niet gevangen te worden door de energie van een omgeving of een groep mensen. Het lukt me steeds beter om dicht bij mezelf te blijven. Niet in gedrag te vervallen, wat niet bij mij past. Onbewust daarvan, dreef ik vroeger mee op de energie die heerste in een groep, op de energie van vrienden, waardoor ik op dat moment vond dat ik die of die mening had, totdat ik thuis kwam en er niet meer zo zeker van was, nu ik zonder beïnvloeding mijn idee vormde. Dat is mij heel vaak gebeurd. Nu ik het weet gebeurt het me nog wel eens. Al weet ik steeds vaker in het moment zelf al, dat ik mij laat beïnvloeden door een groep of een ruimtesfeer en kan ik het dus loslaten.

Lees meer »

Week 7: Bezittingen

Is er een item, iets wat in mijn bezit is,  wat sterke herinneringen of een verhaal oproept? Dat zijn er wel een paar. Bijvoorbeeld een gipsen pootafdruk die ik kreeg voor ‘vaderdag’. Ik weet de datum niet meer precies. Het is een cadeautje waar voor mij veel emotionele waarde aan hangt. Het is mijn favoriete reminder aan onze Wuf. Iedere keer dat ik het in de kast zie staan, in een lijstje, roept het vertedering en leuke herinneringen op. Hij was en is nog steeds onze eerste hond. Bij leven was hij er vooral voor Amaya. Na zijn overgaan was hij er vooral voor mij. Hij is de doorslaggevende factor geweest in het dilemma van het wel of niet gaan voor een nieuwe hond. Het is dat Henriette vroeg om echt goed naar mijn gevoel te luisteren en daar naar te handelen. Toen kwam Wuf mij definitief en vasthoudend vertellen, dat hij al voor een nieuwe hond had gezorgd. Wuf kwam vaker bij mij langs. Dan kwam hij op bed liggen. Niet fysiek natuurlijk, maar energetisch. Dat was heel goed voelbaar. Soms hoorde ik hem dan zuchten. De niet meer aanwezige cavia’s hoor ik soms ook geluid maken. Rein die zijn territoriumdans uitvoert, of een andere cavia die zich even schudt.

Lees meer »

Week 6: Connecties, verbindingen en relaties

Wanneer mij gevraagd wordt om aan een relatie te denken, zonder welke mij leven er anders had uitgezien, dan heb ik even tijd nodig om tot antwoord te komen. Maar, zonder Geertje en Antoon had mijn leven er wel degelijk anders uitgezien. Met name en vooral wat zij hebben gedaan op het gebied van traumaverwerking. Door hun 3daagse workshop een aantal keer te volgen, is mij heel veel duidelijk geworden en heb ik de kans aangenomen om een begin te maken met de weg terug naar wie ik in werkelijkheid ben. Zij hebben mij geholpen om het trauma te zien, te voelen en te helen. Zonder hen was ik blijven steken in oud gedrag wat mij niet meer diende, maar wat ik toch volhield omdat ik dat zo gewend was. Ik wist niet beter. Zonder hen zou ik nog in de marge rondgelummeld hebben. Antoon is eigenlijk de eerste, of een van de eersten, die zag wat mijn talent was, is en kon zijn. Hij zag het potentieel en maakte op basis daarvan een belofte en kwam die nog na ook. Dat was al helemaal zoiets. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Ik dacht dus: ja toe maar, het zal wel. Maar het nakomen van een belofte gebeurde deze keer wel.

Lees meer »

Week 5: (Her)beginnen

Er zijn wel een aantal keren op te noemen, dat ik opnieuw ben begonnen. Bijvoorbeeld halverwege de jaren negentig. Eerst kwam ik alleen te staan toen mijn toenmalige vriendin een andere relatie bleek te hebben en verhuisde naar B.. Een nieuw begin, in de zin dat ik zowel weer vrijgezel was en moest verhuizen omdat het vakantieflatje voor mij alleen te duur zou zijn. Een nieuw begin, inwonend midweeks, bij een hospita. Een makkelijke oplossing, want een bekende van een vriendin, maar zeker niet de beste. Alleen, zonder compagnie, en ondersteuning van mijn vriendin, bleek de schwung uit het voortzetten van mijn opleiding helemaal weg te vallen. Een jaar later stopte ik er mee, na lang treuzelen. Niet op de meest sjieke manier. Maar toch. Het was beter zo. Ik wilde van harte toch eigenlijk dat beroep niet gaan uitoefenen. De opleiding was de beste keus van opleiding die beschikbaar was aan de HZ. Het was van thuis uit schijnbaar heel belangrijk, dat ik niet in mijn eentje op kamers zou gaan, ver van huis. Dat de P. geen aartskeuze of roeping was, werd duidelijk toen de reden om daar te studeren en te wonen, wegviel. Ik had beter iets anders gekozen, qua opleiding. Journalistiek of Psychologie zou goed gepast hebben, al ik zeg ik dat nu met hindsight. Toen was ik mij nog niet een bewust dat dat onderwerp mij interesseerde. Maar goed. De nieuwe studentenkamer was eigenlijk geen succes, net zo min als het voortzetten van de studie.

Lees meer »