Deze sessie schrijf ik over mensen die ik ben verloren. Aan de dood, of gewoon door ze uit het oog te verliezen. Zo wil ik deze story wat breder en dieper insteken. Ik hou het niet alleen bij mensen. Ik betrek er ook huisdieren bij.

Nou, dit onderdeel heeft veel tijd nodig om tot een stuk te komen. En ik weet eigenlijk nog niet goed wat ik er mee moet. Ja, op Facebook heb ik geregeld een en ander aan plaatjes en tekstjes met positieve boodschap gedeeld. Meestal met een dier, een muppet of iets ‘spiritueels’ in de spotlight. Het meest positief ontvangen werden mijn kneuterige, kleine, knusse verhaaltjes over iets alledaags wat ik had meegemaakt met de beestjes in huize AldezAldez. Die schreef ik zonder nadenken, omdat ik het leuk vond om even te schrijven en onderwijl lekker en leuk te bezig te zijn.

Op een of andere manier kom ik er niet goed toe om te contempleren over wat er mist in mijn leven. Het lijkt wel of er hier een soort van blokkade op ligt. Zou dat zo zijn? Dan is het een wijs idee om de pendel er eens bij te pakken en het aan mijn hogere zelf te vragen.Ik heb inderdaad een blokkade op wat er mist in mijn leven. Deze blokkade is gerelateerd aan mijn hartchakra. Ik voel direct een verdrietig gevoel opwellen in die regionen.

Het herontdekken van mijn authentieke zelf begint op een eenvoudig niveau met het terugblikken op de banen die ik tot nu toe heb gehad.   

Wat staat me in de weg om een Year of Writing (YoW) te beginnen en te volbrengen. Zijn er gedachten die me tegenhouden? Kan ik genoeg tijd vrijmaken? Ben ik wel interessant genoeg?