Gedichten selectie 5

Gepubliceerd op 12 januari 2022 om 10:14

Schrijven

 

Schrijven is

De lezer uitnodigen

Tot

voyeurisme

-

Schrijver en lezer

Verhouden zich als

De exhibitionist tot

Zijn slachtoffer,

Zij het vrijwillig,

Waardoor deze tot

Voyeur verwordt

-

Sommige voyeurs

Hebben de wens

Ooit ook exhibitionist

Te worden

 

Spiegels

 

Iedere keer als ik

in de spiegel loer

hoop ik op een Dorian Gray

effect

Zoals bijvoorbeeld de linkerzijde van

Mijn spiegelzelf

Te ruilen met mijn eigen linkerzijde

 

Maar nee hoor

Er gebeurt niets

Wat daarop lijkt

 

Maar als de ruil mogelijk zou zijn

Dan zou de spiegel

Haar baan verliezen

 

Had ik daar al eens bij stilgestaan?

Hoe zou dat voelen voor de spiegel

Na zoveel jaren trouwe dienst

 

Inderdaad

Dan zou ik niet meer

In de spiegel hoeven te kijken

 

Wat heeft de spiegel misdaan

Om dat aan te verdienen?

 

Hoe zou ik me voelen als ik die spiegel was?

 

En dan

ja dan

kan ik het niet meer

Over mijn hart verkrijgen

 

*

 

Mijn spiegelzelf

Is al net zo eigenwijs

Als ik ben

Hij vertikt het gewoon

Om als eerste te bewegen

Of iets helemaal anders te doen

 

*

 

Ik wacht geduldig

tot het moment komt

dat hij beseft

dat hij echt wel zelf

op zijn eigen benen

kan staan

 

*

 

Dat hij simpelweg besluit

In de spiegel te verschijnen

In mijn afwezigheid


*

Een ding moet ik mijn spiegelzelf

Toch nageven

Hij is altijd

Stipt op tijd

 

OPGEKROPT

 

Zie daar

Een jongeman

Zijn handen zo

Tot vuisten gebald

Dat het vel over

Zijn knokkels

Wit ziet

En

De nagels afdrukken maken

in zijn handpalmen  

 

in eenzaamheid

zingt hij mee

met de luide muziek

uit de kapotte luidsprekers

van een op sterven na dode

geluidsinstallatie

 

met een overslaande stem

die hij

aan flarden zingt

tot er niets anders

overblijft

dan een soort fluiten

 

en hij eindelijk zijn

handen terug kan ontspannen

en als je nog even wacht 

zie je ook dat er eindelijk

vocht komt uit zijn ogen

 

Zomaar wat in het wilde weg geschreven (Onaf)

 

het was in het jaar waarin ik vanaf de 87e dag

13 mocht antwoorden

als men naar mijn leeftijd vroeg

 

daar was ik niet gelukkig mee

(bijgelovig, als ik was)

 

In mijn het punt van ontwrichting

Bereikende gedachtewereld

Bestond dertien als een woord

Wat een synoniem was voor ongeluk

 

Een bijgeloof, dat me was aangepraat op de

Lagere school.

 

Een ‘winkel’ waar de dogma’s als zoete broodjes over

De lessenaar gaan en zonder weerwoord geslikt dienen te worden.

 

Sommigen protesteren er tegen uit principe

En merken later dat er toch wel wat waarheid in zit

 

Anderen protesteren niet, al dan niet uit principe

En komen er tegen in opstand zogauw ze doorkrijgen dat wat ze voor waarheid aannamen

Niet altijd klopt.

 

Ik hoorde bij de laatste groep

En was er compleet van overtuigd dat het jaar waarin ik 13 zou worden,

1 langgerekte vrijdag de 13e zou gaan zijn.

 

Later kwam ik er achter dat het jaar waarin ik 13 werd, mijn 14e levensjaar inluidde en dat aldus mijn 13e al gepasseerd was

 

1986

Zo noemde dat jaar.

Negentien

Zessen

Tachtig

 

En ja hoor,

Het werd een ongelukkig jaar.

 

Een paar weken voor ik mijn 13e levensjaar afsloot

Stierf opa.

De grote wijze man, opa.

Opa, die ik pas later

Werkelijk

Ben gaan missen en waarderen.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.