Dagboek deel 47: 21 september 2020 t/m 7 oktober 2020

21 september 2020 3.2

Vandaag naar huis en Docia opgehaald. Minder lang geslapen dan verwacht na thuiskomst. En dan later naar bed dan gedacht. Nog een weekje extra verlof na een heel mooi spiritueel workshop weekend. Mijn antwoord op de onderwerpvraag voor het weekend kwam helemaal uit, zonder echte de donkere kant te belichten. De zonnige kant kreeg zoveel ruimte om het licht te latten schijnen dat er minder ruimte was voor de donkere kant ‘to rear its ugly head’.
Ik vind zelf dat ik het goed heb gedaan dit afgelopen weekend. Weer een aantal nieuwe ‘familie’ leden gevonden. Dat voelt zo goed, dat het onwennig is. Het is zo nieuw voor mij. Ik mag er gewoon van genieten en het gebruiken. Ik heb geleerd om er niet aan te komen, en voorzichtig te zijn, zodat het lijntje niet breekt, maar het breekt ook niet als ik gewoon leef en mijn ding doe.
Vertrouwen hebben, dat is ook een item waarmee ik me goed kan bezighouden.
Mildred is alweer langs geweest. Ze is me na een paar dagen afwezigheid niet vergeten.
Docia had het in de kennel goed gedaan, maar eenmaal thuis heeft ze Amaya wel verteld dat ze zich soms wat bang en alleen had gevoeld. Ze zei het bewust alleen tegen Amaya omdat ik het waarschijnlijk persoonlijk had aangetrokken en dat wilde ze niet. Als Amaya Docia haar verhaal verteld kan ik het beter handlen. Daar heeft Docia wel een punt.

22 september 2020 3.3

Voor het eerst in 15 jaar een nieuw matras besteld. Misschien voor dat de maand uit is, heb ik een nieuw matras. Dat scheelt mogelijk in rugpijn en ochtendstijfheid. Goed geslapen en mezelf dik gegeten. Verder weinig te melden. Het vorige weekend was al intens genoeg. Nu even rustig aan. Ik blijf tenminste wel goed in mijn energie.

23 september 2020 3.4

Vannacht bijzonder gedroomd. Het waren veel dromen achterelkaar en onverwacht wakker geworden. Te schielijk terug in mijn lijf geschoten na diep slapen. De dromen dan. De eerste droom ging over een doldwaze stier, met een paarse vacht, op een voetbalveld. Telkens wanneer ik het gedacht had dat ik me goed had verschanst, dook hij weer als een duivelse wervelwind mijn kant op. Het was alsof het beest precies wist waar ik was, ook al leek het helemaal in trance te zijn.
De tweede droom ging niet zozeer over een examen op school, maar eerder over het moment van ontvangst van de resultaten. Het voelde alsof het een voortzetting was van een eerdere droom, waarin ik het examen maakte en aan het eind daarvan op een geeltje dat ik op het examenpapier had geplakt, had geschreven. Dit had doorgedrukt op het examenpapier en dat moest toch echt wel even vermeld worden. Het scheen heel erg belangrijk te zijn. Ik had het idee dat ik het examen dan wel redelijk gemaakt had, maar dat bleek niet zo te zijn. Het punt wat ik terug kreeg was een 1,9. Het ging de meester niet zo zeer om het lage cijfer, maar veel meer over dat geeltje, wat de hele klas moest weten.
De derde droom ging over werk, dat ook voelde als een soort voortzetting van een andere, eerdere droom. Daar kan ik me het fijne niet meer van herinneren. Het gevoel over het algemeen genomen, was onbegrepen voelen. Het gevoel hebben dat ze mij liever kwijt dan rijk zijn. Ook al beschikte ik ruimschoots over de gevraagde kwaliteiten. Ik werd zelfs naar buiten toe begeleid om er zeker van te zijn dat ik echt buiten stond. Dat lukte niet. De lift was kapot.
Iets anders dan. In de middag ruim een uur gemediteerd. Het avondeten van gisteren at ik nu als lunch. Het viel net zo zwaar op de maag als gisteren. Na de meditatie verdween dat gevoel en heb ik in een ruk het boek ‘Belonging here’ uitgelezen.

24 september 2020 3.5

‘Vandaag’ is een populair woord om een dagboekentry mee te beginnen. Het is een makkelijke opener, zodat ik alvast kan nadenken over wat volgt. Niets bijzonders vandaag. Geen boel dromen, zoals gisteren. Ik merk wel dat ik niet goed dooradem en niet goed in mijn vel steek. De vraag blijft altijd. Is het verkeerd ademen de oorzaak van het gevoel, of adem ik niet goed omdat ik me slecht voel.

25 september 2020 3.6

Deze nacht weer flink gedroomd, zonder tegoed te kunnen terughalen. De uit van lapis lazuli is binnen gekomen. Wordt nu door de witte koala knuffel ‘ingewerkt’. Ik schrijf maar amper over wat me bezighoudt of waar ik aan denk. Dat zal binnenkort wel weer komen.

26 september 2020 3.7

Er vroeg uit. Iets over vijf uur. Het voelde goed om er zo vroeg uit te komen. We zijn naar een tuincentrum geweest en hebben een en ander meegenomen voor de vogels. Een pindakaaspot huisje en iets om op te hangen en pinda’s in te doen.
Sun Ra is nu zo prominent aanwezig omdat hij met plezier authentiek zichzelf is, of was. Dat is een leerpunt voor mij.
Vanochtend naar de Heilige Eik geweest. Daar kreeg ik te horens te voelen. Ik voelde heel sterk de vleugels van uil en de handen van de engel om en op mijn schouders. Ik hoorde dat ik meer en beter mocht luisteren naar de begeleiding die ik ontvang van gene zijde. Dat is een waar woord.
Nog innig contact gezet met de lapis uil. Dat is een krachtige sterke steen. Gaat helpen om de band met uil en engel en begeleiders te versterken.

27 september 2020 3.8

Het boek Maangloed van Michael Chabon uitgelezen. Was weer een mooi verhaal. Toch blijft het eerste boek wat ik van hem heb gelezen ‘de geheimen van Pittsburgh’ mijn favoriet. Tijd om een nieuw boek op te pakken en ook tijd om weer eens wat tijd te gaan besteden aan zelfontwikkeling. (Channelen, reden, i Ching, wat dan ook. Ik heb het idee dat de afgelopen week ik alles onderhuids heb doorleefd. Nu weer tijd om het directer te gaan doen. Veel dromen, opnieuw. Vandaag later uit bed dan gisteren. Kon moeilijk anders. 5 uur mijn god. Deze keer was het 7 uur. Toch het boek kunnen uitlezen. Het wordt wel tijd om weer terug mijn ritme van voor de vakantie op te pakken.
Mildred niet aanwezig vandaag. De vogels zullen moeten wennen zeker aan wat er bijgekomen is. Er is alleen een mus de boel komen inspecteren. Die heeft waarschijnlijk aan de andere vogels verslag uitgebracht en geadviseerd dat het beter is om nog een paar dagen af te wachten voordat ze serieus komen kijken naar de nieuwe aanwinsten.

28 september 2020 3.9

Voor het eerst in, wat zal het zijn, 20 jaar?, heb ik getekend. Het viel mij goed mee. Het was heel niet mis en nog leuk ook.
Me voor het eerst in tijden weer eens goed laten opjuinen door de situatie in de wereld en hoe onrechtvaardig het wel is, dat ik nu ik net zo geweldig ontwikkeld heb, het nu naar de kloten zie gaan en geen Jan met de Pet die er iets van begrijpt of in de gaten heeft waar de machthebbers in de wereld op aan sturen. Terwijl ik het meen te kunnen uitleggen, maar zij, de Jan met de Pet mensen, willen simpelweg niet luisteren. Tot zover de beloning voor al die jaren keihard aan mezelf werken, enzovoorts. En dan schijnen er ook nog eens beloningen klaar te staan, ‘boven’, die voor het grijpen liggen, maar waar ik volgens Amaya geen gebruik van maak. Mijn mind/hersenen en mijn hart/ziel zijn het op verschillende punten niet met elkaar eens. Dat is zoiets, waar ik over kan blijven doorpraten, maar een eensluidende consensus zit er voorlopig niet in. En misschien is die er ook wel helemaal niet.
Het is een goed idee, lijkt me, om mijn beloning ‘boven’ op te halen. Wie weet zit er wel iets heel moois tussen.

29 september 2020 3.10

Laatste vakantiedag. Eerst eens doorgevraagd aan Amaya wat ik nu het beste kan doen om door te stoten en mijn ‘beloning’ op te gaan halen en toe te eigenen. Opnieuw contact opnemen en me presenteren aan de IGHR.
In de ochtend nog gelezen in boek van Marisa Peer over ‘ultiem vertrouwen’. Dat is me ook een goed boek.
’S middags gaan liggen met muziek van Sun Ra op om in die stemming te komen voor de afstemming. Ik heb me opnieuw gepresenteerd en kenbaar gemaakt bij de IGHR dat ik me wil gaan inzetten en beschikbaar en dienstbaar ben. Ik kreeg het symbool wat ik vorige keer kreeg aangereikt opnieuw te zien. Nu met mijn naam erbij. Ik heb uitgelegd wat ik ervaar, waar ik tegenaan loop en dat ik dit wil omdat ik niet wist dat ik mijn ‘beloning’ ‘boven’ zou krijgen. Deze wil ik heel graag in ontvangst nemen. Ik krijg een begeleider mee om te gaan werken aan dat wat nodig is om de prijs te ontvangen.
De biografie van Sun Ra en die van Moondog is nu binnen. Toen ik de boeken voelde wist ik al, dit zit goed. Ik zou er niet van staan kijken als beide of een van hen inderdaad die begeleider is.
Het valt me op dat ik de laatste 2 weken veel slordiger ben gaan schrijven. Sinds 2 dagen neemt het echt uit. Wat is de reden? Ik weet het niet. Onrust, ongeduld? Beetje van allebei waarschijnlijk.
Het zal zo moeten zijn dat mijn mind er voor een groot stuk van tussen zal moeten gaan en alleen dan aanwezig gaat zijn, waar hij gewenst is en op zijn plek is. Nu is dat niet het geval. Te pas en te onpas dringt de mind zich op, ook waar het niet nodig is, of niet uitkomt. Mijn innerlijke kritiek stem, heb ik voorlopig Brilsmurf genoemd. Dat vond ik wel passend. Het altijd beter willen weten. Ik zal het later een andere naam geven, waar meer respect genegenheid en vriendschap uit spreekt. Voor dit moment is het even nodig om me bewust te worden van de irritante aanwezigheid van deze stem. Het is uiteindelijk allemaal deel van het helingsplan. Voor nu dus even Brilsmurf, straks een mooie naam.

30 september 2020 3.11

Ik had me niet goed genoeg voorbereid of ingesteld op werken en me bevinden in een omgeving met veel verschillende energieën. Ik ben mer er gelukkig goed bewust van, zodat ik het kan ondervangen. Ik bleef niet genoeg bij mezelf, zat niet in mezelf, hing al half buiten mezelf. Dat voelde ik zo gebeuren.
Gisteren had ik het over de begeleider die het huidige proces begeleid. Ergens vannacht of onder de morgen, werd ik half wakker met een bijzonder liedje wat ik nog niet kende maar dat wel heel bekend voorkwam. De tekst was anders, maar de melodie had veel weg van een liedje van Moondog. Dat was voor mij de bevestiging dat ik het gisteren juist had. Sun Ra was vandaag in de playlist tijdens het woonwerkverkeer ook bijzonder aanwezig.
Gisteren het boek erbij genomen over de moord op Moeder Marilyn. Dat kan goed aan de ene kant een feest van herkenning worden en ook een lawine van verbazingwekkende nieuwe feiten. Het doet me wat om het zo te lezen.

1 oktober 2020 3.12

Het wordt alweer fris. Tijd voor wat warmere kleding. Vannacht weer zo lekker geslapen en flink gedroomd. Ik heb het gevoel alsof astraal reizend enorm veel heb gedaan in mijn slaap. Het is de moeite waard om het eens uit ter pendelen, en ik word bevestigd in mijn vermoeden. Het is niet bewust, niet op de manier bewust zoals Amaya doet, maar wel ben ik bezig geweest. Ik blijk bij navraag bezig geweest te zijn met de dood van Marilyn Monroe.
Ik word steeds beter, hoewel nog niet perfect naar mijn zin, in het geven van mijn mening zonder al te veel intensiteit. Ik heb flinke stappen voorwaarts gezet , wat dat betreft. Ik kijk uit naar het zelfgekozen stilte weekend. Fijn met een nieuw matras, persoonlijke groei bezigheden, met Docia wandelen. Nu al zin in.

2 oktober 2020 3.13

Het was inderdaad zo dat ik met het Marilyn Monroe gebeuren bezig ben geweest. Zelfs op zon manier dat ik ben gaan kijken of het echt zo is gebeurd en ja hoor, het is zo gebeurd. Het boek heb ik zo intens zitten lezen dat ik te ver buiten mezelf ging. Ik heb het boek en de gebeurtenissen zo intens beleefd dat het mij emotioneel uit mijn evenwicht haalde. De toestand in de wereld haalt mij in de loop van de dag ook uit mijn evenwicht. En dat geeft weer discussie met Amaya die op een bepaald moment iets zegt waar ik onbewust een reactie op geef. Mijn donkere kant wordt getriggerd en deze vindt het niet leuk dat hij door Amaya is ontdekt. Dat ziet Amaya gebeuren door een flitsmoment in mijn manier van uit mijn ogen kijken. Ik laat even een ‘evil eye’ zien. Ze heeft wat ze zegt op een geeltje geschreven en daar ga ik dit weekend mee aan de slag.
- Waarom is het waardevol voor mij om onbegrepen te zijn, om geen erkenning te krijgen, en om situaties op te zoeken die dit bevestigen.
- Waarom mag ik hier niet uitbreken?
- Waarom houdt mijn schaduwzijde dit vast?
- wat zegt mijn reptielenbrein mij?
Ik heb uil, Johannes, Rein, Mildred, Koaal, Herman, Kikker Aldez om assistentie gevraagd.
Ik heb hoofdpijn gekregen van het avontuur. Dat gebeurt mij niet gauw.
Het blijkt even goed dat ik dus wel in kalmte kan handelen. Er is mij zoveel aangepraat en wat ik mij heb laten zeggen en aan laten meten, wat niet waar is. Tenminste, het is niet van mij. Ik heb het van mij laten worden, terwijl het misschien helemaal niet vangij is en bij mij hoort. Ik kan het wel zelf, als ik de kans krijg om het te laten zien. Ik kan en durf meer dan waar ik krediet voor krijg, dan wel heb gekregen. In feite ben ik op een bepaalde manier door mijn ouders eigenlijk al afgeschreven nog in mijn eerste paar maanden na mijn geboorte. Iets gelijksoortig zie ik in hoe ze reageren op hun middelste kleinkind.

3 oktober 2020 3.14

De nieuwe matras is geleverd. Deze ligt inderdaad veel fijner. Ik had het al veel eerder moeten doen. Maar dat is makkelijk, achteraf praten. Nog steeds intensief aan het lezen, ik krijg het precies niet voor elkaar om goed bij mezelf te blijven.
In de laatste nacht op het oude matras kreeg ik antwoord op mijn vragen zoals ik die had opgeschreven. Ik heb een kromme gedachtengang, omdat ik het me heb laten gebeuren. Dat ik mijn betere weten heb laten overtroeven door het niet goed weten van mensen die zich toen in autoriteitsposities bevonden: ouders, leraren, volwassenen tout court.
Op de een of andere manier heb ik dat om onbegrijpelijke redenen gelinkt aan: ouderen, die het beter horen te weten, ook al voel ik aan alles dat zij het niet bij het rechte eind hebben en ik wel, maar ik was misschien 5 6 jaar oud, dus had ik nog geen recht van spreken. Maar dat bleek maar een fabeltje, want toen ik wel oud genoeg was om recht van spreken te hebben, mocht ik het net zo goed niet. Ik heb alsnog geprobeerd om te bewijzen dat ik het wel juist had gezien en dat zij het de hele tijd niet goed in de gaten hebben gehad. Ik kreeg toen, zowel als nu geen poot aan de grond. Ik praatte tegen dovemansoren. Dat had ik zelf niet goed in de gaten. Ik had niet kunnen vermoeden dat de anderen niet open stonden voor mijn mening en mijn weten. Ik wil onder andere om die reden genoegdoening voor hoe ik behandeld ben om mijn meer omvattende kennis die niet is erkend.
Het heeft eigenlijk nooit met leeftijd te maken gehad. Het heeft niet aan volwassen zijn of kind zijn gelegen, maar aan bewustzijn en/of intelligentie. Dat is nog zon gebied waar ik het niet kan volgen. Intelligentie en bewustzijn zijn in tegenstelling tot mijn idee, niet of nauwelijks met elkaar gelinkt.
Ik blijf dus die situaties opzoeken, waar ik geen erkenning of begrip krijg, omdat ik wil, eind, de idealistische verwachting heb, dat ik dat nog ga krijgen, hoe dan ook. Nu wordt het zaak om eens goed te gaan doorvoelen in hoeverre dat ooit gaat lukken en of het wel waard is om daar de hoeveelheid energie in te steken, zoals ik dat nu doe. En eigenlijk goed weten dat ik niet het resultaat ga krijgen wat ik wil, eis en verwacht.

4 oktober 2020 3.15

Het boek over de dood van Marilyn Monroe is uit. Verder een beetje diepgang gezocht in de Kennedy story. Dat interesseert me enorm. De matras ligt erg lekker. De butter chicken curry maak ik nu meer zoals ik hem zelf echt lekker vind. Dat scheelt nogal in mijn smaakbeleving.

5 oktober 2020 3.16

Waar verbind ik pijn aan? Een stukje van een oefening uit het boek ‘Ultiem vertrouwen’ van Marisa Peer. Ik verbind pijn aan:
- Ik vind het niet leuk om fouten te maken
- ik zou niet begrepen kunnen worden
- ik hoor er niet bij
- ik word gezien als anders dan anderen.
- ik moet passen in een vormpje wat mij niet past
- ik wil erbij horen, maar voel aan alles dat dat niet lukt
- mijn beeld van de wereld en hoe deze er uit hoort te zien is idealistisch en ik ervaar dat ik er steeds meer moeite heb, dat mijn ideaalplaatje niet overeenkomt met de realiteit.
- Ik ben bang om als imposter ontmaskerd te worden
- ik kan niks met kritiek uit onwetendheid

- Ik leer van de fouten die ik maak. Ik leer ervan als het me niet de eerste keer lukt, dat helpt me om het de volgende keer beter te doen.
- Het is belangrijk dat ik mezelf begrijp en me goed voel met wat ik doe
- Ik ben hier op aarde net als iedereen, daarom hoor ik erbij
- ik ben net als iedereen hier op aarde gekomen om mezelf te zijn en mezelf te laten zien. Ik ben daarom net als ieder ander
- Ik ben wie ik ben en pas precies in de vorm die voor mij is gemaakt. Dat ik het gevoel heb dat ik niet pas, is omdat ik me probeer te plooien naar de vorm die iemand anders voor mij in gedachten heeft. Ik pas precies in die vorm die echt bij mij hoort.
- Ik hoor erbij omdat iedereen met hetzelfde doel naar aarde is gekomen.

Het is nog best lastig om de eerste groep stellingen om te zetten in iets positiefs.

- Het geeft me plezier om met mensen te werken.
- ik hou er van om met dieren te zijn.
- mijn talenten gebruik ik ten volle
- ik ontdek en gebruik talenten van mezelf die ik nog niet ken

6 oktober 2020 3.17

Met niet veel goesting gaan werken. Er wel positief van teruggekomen. Veel zin om zometeen verder te gaan met lezen. Zowel in het boek van Marisa Peer bezig als in een roman van Paul Auster en de biografie over Sun Ra.
Nog een discussie met Amaya over een spiritueel onderwerp over de mind. Ik ruk het misschien iets uit het verband, maar het klopt wel wat ik zeg. En daar gaat het om, wat mij betreft. In feite zitten we wel op een lijn, alleen probeer ik hier en daar advocaat van de duivel te spelen en soms kan Amaya daar goed tegen en soms niet, zoals deze keer. De oefening in het boek van Marisa Peer gaat er om dat ik mijn kleine ik uitnodig om in mijn slaapkamer van vroeger te verschijnen. Mijn kleine ik is niet zomaar genegen om dat zonder slag of stoot te doen. Daar ligt nog een stukje werk voor mij.

7 oktober 2020 3.18

Ik heb het idee dat ik mezelf steeds beter in de hand kan houden, emotioneel, rationeel, energetisch. Het wordt me steeds duidelijker waar de schoen wringt voor wat betreft mijn persoon. Ik ben serieus aan het contempleren gegaan. Mijn kleine ik wil nog niet mee gaan met mij om te gaan kijken naar het huis waar ik nu woon, omdat hij mij niet vertrouwd. Ik heb hem in de kou laten staan en aan zijn lot overgelaten. Ik heb hem apart gehouden van het intuïtieve stuk van mezelf. Ik heb mezelf helemaal apart gehouden van mijn intuïtieve hogere Zelf. Ik ben mij volledig gaan storten op mijn intelligentie, mind, op logica, op de aardse realiteit en heb daarmee voor een stuk of helemaal mijn andere kant, mijn intuïtieve hoger Zelf ontkend en geen aandacht geschonken, gedaan alsof het er niet was. Vandaar dat ik zo bood ben op wat er in de wereld gebeurt en hoe de meeste mensen reageren. Ik beredeneer en bekijk de situatie volledig en alleen door de bril van het leven in 3D, wat buitengewoon oneerlijk en onrechtvaaardig is. Daar komt mijn opvatting vandaan dat ik straf krijg, ook al ben ik nog zo braaf geweest. Ik doe het goed maar krijg niet de beloning die daar mijns inziens bijhoort. Ik mis iets in de kijk op de zaken. Wat ik mis, is het kosmische, niet-aardse, intuïtieve deel. Het punt is, dat beloond worden elders gedaan wordt. Niet hier op aarde. Omdat ik niet zie, weiger te zien, vergeet in te zien, dat er meer facetten zijn. Waar het bestaan, het leven, uit bestaat. Daarom snap ik niet dat het balletje anders rolt, dan het volgens mij hoort te doen. Ik doe wel goed mijn best, ik ben braaf, ik doe het wel goed, en mijn beloning kan ik ophalen niet hier in 3D, maar daar waar ik vandaan kom, mijn thuis. Alleen vergeet ik of weiger ik dus mijn beloning op te halen, waardoor ik verbitterd word en boos op de wereld en alles wat daarin niet beweegt zoals ik verwacht dat het zou moeten bewegen. De meeste mensen zijn te stom (vrij naar Louis van Gaal: Ben ik nou zo slim, of zijn zij nou zo stom) en ik krijg niet de beloning hier in de stof, maar elders.
Ik verwaarloos, heb dat altijd gedaan, mijn intuïtieve deel en dat laat mijn kindsdeel mij duidelijk weten, door te weigeren mee te gaan naar het huis waar ik nu woon. Het vertrouwt mij niet. Laat vertrouwen nu net het thema zijn waar volgens de Tzolkin mijn leven om draait. Zelfs in mijzelf wordt het aangestipt en mag het uitgewerkt worden. Het wordt stilletjes tijd om dit te gaan oppakken voor er ongelukken gaan gebeuren. Het speelt zich voor mijn gevoel bijna net zo intens en in uitersten af als die keer toen in 2012 toen ik op een paar momenten afstand was van de andere kant van de lijn, maar net op tijd mijn wijsvinger op de juiste plaats zette.