Dagboek deel 45: 25 juli 2020 t/m 22 augustus 2020

25 juli 2020 0.0 (dag buiten de tijd)

Mijn warme handen zal inderdaad vanwege het andersoortig voedsel zijn. We hebben maandenlang uitsluitend kip gegeten en deze week zomaar ineens 5x varkensvlees en of vet voedsel. Dat ben ik niet meer gewend. Vandaag valt het beter mee dan gisteren.
Begonnen met huishoudelijke klussen en daarna wilde ik graag gaan beginnen lezen in Alice Bailey en het personality shaping with positive desintegration boek, maar daar kwam het niet van. De behoefte aan rusten was vele malen groter.
Ik neem notabel de tijd om even te pendelen. Ik had het ook niet kunnen doen, de antwoorden komen overeen met mijn vermoeden.

26 juli 2020 1.1

Voor de eerste keer tai chi gedaan. Het werkte emoties los, maar dat was oké. De pendel wees ook uit dat het goed was. De stralen verbinding met de pijnappelklier herstellen ga ik ook doen, ik heb het eerst uitgeschreven. Daarna grote calamiteiten, want de muziekbibliotheek deed moeilijk. Een reset en heropbouw waren nodig om tracks die langer dan 5 minuten duren weer van voor tot achter te luisteren in plaats van alleen de eerste paar minuten.
Ik heb, naar aanleiding van antwoorden op pendelvragen, dus schrik voor mijn eigen kracht. Dat kunnen omkeren betekend de weg openen om zonder mankeren te kunnen channelen.

27 juli 2020 1.2

De pijnappelklieractivatie gedaan, de eerste in een serie van 14 dag na dag. Tai chi ook de tweede dag leuk.
Het boek over master DK over esoterische psychologie vraagt meer tijd en aandacht dan eventjes net voor het slapen gaan een stukje lezen omdat het leuk is. Een en ander wat verteld wordt, komt mij precies al bekend voor. Ik ben trots dat ik het ‘to do’ lijstje helemaal heb weten af te ronden zonder moeite.

28 juli 2020 1.3

Ik zou eigenlijk tijd inruimen vandaag om te communiceren met delen van mij die van alles te melden kunnen hebben, naar aanleiding van vragen die ik gisteren had en prangend waren. Vandaag weet ik niet meer wat die vragen waren. Ik had dat beter gisteren gelijk gedaan, blijkt dus. De 2e dag activatie gaat al vlotter dan die van gisteren. In de biografie over Janis Joplin die ik aan het lezen ben, vond ik het volgende: schrijf niet wat je doet maar wat je denkt.
Daar ben ik precies nog niet echt aan toe. Misschien heeft dat te maken met nog niet goed genoeg durven mezelf te laten zien, geen leven mogen maken. Ik mag het meer gaan durven doen.

29 juli 2020 1.4

Het wordt tijd om de innerlijke familie dynamiek te onderzoeken en gebruiken. Vannacht viel het bij me binnen dat de knuffels van die innerlijke familie deel uitmaken.

30 juli 2020 1.5

Zo dan. De spirit is er even helemaal uit. Biotritmisch zit ik zeer laag in de golf op alle drie de belangrijke gebieden (fysiek, emotioneel en intellectueel). Mijn natuurlijke bescherming, tegen al teveel ,heftige, indrukken van buitenaf, functioneert even niet. Vandaag kwam de wereld dan dus even te hard binnen voor mijn welzijn. De laatste weken kan ik de wereldsituatie en wat daarin gebeurt aardig goed lijden, vooral door er geen aandacht aan te besteden, waar het kan. Maar vandaag is niet zo’n dag. In plaats van tijdreizen helen en contact te leggen met mijn gidsen, mijn hoger zelf, zwelg ik in woede, negativiteit tegen de wereld en mezelf. Ik weet dat ik beter kan, waarom doe ik het dan niet?
Al dat zwelgen kost me veel te veel energie en dat is niet profijtig voor mijn muur van bescherming.
Tai chi heb ik dan maar puur uit colère laten zijn voor wat het is.

31 juli 2020 1.6

Zo diep geslapen dat ik Amaya niet eens naar het werk heb weten gaan. Het snikheet weer zorgt dat ik zoveel mogelijk koest blijf, zelfs even ben gaan liggen.
Voor mijn gevoel heb ik, na de intentie te hebben gezet om gelijkgestemden te vinden, gereisd in de tijd. Ik zag wel tijdsperiode indelingen, maar wist nog niet hoe er 1 te kiezen. Ik kwam bovendien nogal slordig terug in mijn lijf. Wat dat betreft zou ik dus betere afspraken maken.
Vragen genoeg en opgeschreven ook. Een lang weekend de tijd om antwoorden te vinden.

1 augustus 2020 1.7

Deels zijn de antwoorden al gevonden. Vanochtend ongelukkig terug gekomen op nieuw, het maken van afspraken was nog niet goed gelukt. Vanmiddag ging het beter.
Regeneratiedagen gestart vandaag voor mij. Ik heb het vermoeden dat het een moeilijke vierdaagse gaat zijn, omdat deze in de middenkolom van de tzolkin valt. Zo goed in het hier en nu blijven kan ik niet. Het is belangrijk, weet ik na de sessie van vanochtend, dat ik dat deel van mezelf dat zich nog niet durft te laten zien meer ruimte ga geven en gunnen. Er zit angst op het laten zien van mezelf en om dan ‘anders te zijn dan de rest van de wereld’. Maar ja, anders ben ik toch al zonder dat ik er iets voor hoef te laten of doen. Het is niet meer de bedoeling, niet meer nodig om mezelf voor een ander weg te cijferen of op te offeren. Dat ik dat ga doen vind een deel van mij nogal spannend. Ik blijf daarom beter goed in gesprek met dat deel om moet te hard van stapel te lopen.

2 augustus 2020 1.8

Vandaag was ik lang zo actief niet als gisteren. Goed van mezelf dat ik toegaf aan rust in plaats van structuur geforceerd aan te houden. De onbalans die ik soms ervaar, zijn vaak momenten dat ik plots terug schiet in mijn lijf na dagdromen. Dat gebeurt vaker dan ik in de gaten had.

3 augustus 2020 1.9

Nood aan alleen tijd, niet zo veel als gisteren maar ik voel dat het nodig is. Ik lees de biografie over Janis Joplin. Ik vermoed dat zij een en ander aan overexcitabilities had. En nu ik het daar over heb, ben ik ook aan het lezen in het boek van Dabrowski over personality shaping met positive desintegration. Dabrowski had er kijk op. Ik kan mij zo vinden en relateren aan de TPD. Nog 2 andere boeken meer, waaronder ‘Belonging Here’ van Judith blackstone.

4 augustus 2020 1.10

De pijnappelklieractivatie gaat heel goed, zo goed dat ik het steeds beter en sneller voel werken.
Naar Waalwijk, morgen en overmorgen ook. Met collega over de stem gehad. Mijn stem klinkt gespannen. Dat voel ik zelfs als ik een body scan doe. Dan merk ik dat mijn stembanden gespannen staan. Waarom is dat? Stress en angst. Onbewust zit er nog veel spanning en stress en angst in mijn lijf opgeslagen. Voor mij is die spanning en angst normaal. Ik weet eigenlijk niet beter dan dat ik dat heb of ben. Er is eens iemand geweest op een beurs in Breda die dat eveneens bij mij had opgemerkt. Toen was ik juist in mijn element en alsnog was het te merken.

5 augustus 2020 1.11

Wat te warm voor mijn welbevinden vandaag. De pijnappelklieractivatie ging zelfs met moeite. In de bus en op andere plaatsen veel gesprekken gevoerd in mijn hoofd, die wel haast zeker nooit echt gaan plaatsvinden. Dat was even goed al eens lang geleden dat ik dat deed. Verbetering tegen de vorige keer was dat het me opviel dat ik er mee bezig was. Een mogelijk gesprek met iemand die ik waarschijnlijk nooit zal ontmoeten en wat dus geen werkelijkheid gaat worden.
Het is mij zo duidelijk geworden, dat ik theoretisch zo in mijn recht kan staan. Als de ander niet openstaat voor een ander geluid of weigert te luisteren of niet op het zelfde niveau leeft, kan ik nog zo ‘de waarheid’ verkondigen. Men zal alsnog proberen mij belachelijk te maken of zich tegen mij keren. En wat heb ik dan gewonnen met mijn gelijk? Dat is het juist. Wil ik integer blijven naar mezelf met als gevolg dat anderen mij mogelijk scheef of niet meer aankijken? Anderszins, is het wel zo belangrijk om overal en altijd de waarheid te spreken? Ook als de luisteraar/ontvanger niet met die waarheid om kan gaan of wil horen? Ik geloof inmiddels dat het niet altijd nodig is om mijn waarheid te verkondigen. Zeker niet als deze op dove oren valt.

6 augustus 2020 1.12

Een moeilijke dag. Ik heb het idee dat ik toch aan het forceren ben. Ik had geen geduld om de flow te volgen. Gewerkt, niet gelezen, ik wilde wel maar het kwam er niet van. Gerust en niet te veel nagedacht.
Ik zit in een proces waar schuldgevoel en achterdocht de hoofdrol opeisen. Ik ben wat door anderen gezegd wordt zodanig aan het analyseren dat ik in alles wat ik hoor wel iets hoor van de schuld bij een ander, mij, te leggen. Vooral impliciet, niet per se expliciet. Dat is interessanter want dan ligt het er niet zo dik bovenop. Dat vraagt extra oplettendheid. De pijnappelklieractivatie gaat nu als van zelf en het is duidelijk voelbaar dat de verbindingen inmiddels krachtiger geworden zijn

7 augustus 2020 1.13

De werkelijkheid is niet DE werkelijkheid. Iedereen schept zijn eigen werkelijkheid. Die is niet goed of fout, beter of slechter maar net zo echt. Of net zo’n illusie. Het is mijn beleving van de werkelijkheid. Die schep ik op basis van mijn emoties, gedachten, principes, denkbeelden. Die werkelijkheid is dus kneedbaar, onderhevig aan verandering, niet vaststaand. Het is dan weer wel zo dat ik met iedereen tesamen hier op de aarde, een soort van gemeenschappelijke werkelijkheid creëer. Hernia aan mij om te kiezen hoe ik mij door die werkelijkheid laat beïnvloeden. Volgens mij is het wel zo dat wij mensen geleerd worden hoe iets er uit ziet, hoe iets (ver)loopt en dat we daar op een bepaalde manier een verwachtingspatroon op kweken. Ook een soort van gehechtheid aan iets wat al goed is of al vaststaat, zonder dat we erbij stil hoeven te staan. Een pen ziet er uit zoals hij er uit ziet. Daar heb ik een beeld bij en een verwachtingspatroon. Het is een blauwe bic en die ziet er uit zoals ik verwacht dat hij eruit ziet. Wat niet wil zeggen dat iemand anders diezelfde bic niet als volledig anders ziet of ervaart. Het zou zo maar kunnen dat mocht ik dezelfde bic pen bekijken door de ogen van iemand anders ik hem anders waarneem dan dat ik doe.
Neem het voorbeeld van het graf van opa. Waar voor mij, in mijn realiteit, een fotolijstje met een zwart-wit foto van opa op stond. Een aantal jaren later blijkt dat fotolijstje niet op het graf gestaan te hebben in de realiteit van iemand anders en weer later ook niet meermin mijn eigen werkelijkheid.
Als ik vragen heb om uit te pendelen valt het mij op dat het heel vaak controlevragen zijn. Ik vertrouw blijkbaar mijn eigen waarheid niet. Was ik echt bang voor Sinterklaas, of waren het entiteiten die ik waarnam, maar waar ik niks mee kon omdat ik geen idee had van het bestaan van een geestenwereld. Wat betekende dat speciale ‘ruime’ gevoel in mijn gehemelte, wat vroeger vaak had maar niet kon thuis brengen. Hoe zit het met de tunnel van licht, die ik niet heb gezien, hoewel ik zeker wist dat ik ‘boven’ was. Dat ik het gevoel had terug thuis te zijn. Dat ik niet meer terug naar mijn leven wilde, maar werd verteld wel verder te gaan met mijn leven en waarom. De pijnappelklieractivatie is afgerond. De stralen zijn langs alle kant terug strak en goed met elkaar verbonden. Een Reminder wordt mij getoond: dat ik leef onder mijn basis frequentie en onder mijn kunnen.

8 augustus 2020 1.14

De antwoorden op de vragen van gisteren: nee ik was niet bang van Sinterklaas. Ik zag inderdaad entiteiten, zonder dat ik daar bang van werd bang door werd gemaakt. Ik vond het vervelend, omdat ik niet wist wat het was en ik het niet kon navragen bij mijn ouders, omdat ik al aanvoelde dat dit niet iets was waar zij verstand van hadden laat staan dat ze het wilden weten tout court. Het ruime gevoel in mijn verhemelte had met het ongrijpbare astrale te maken. Ik zou daar weer gebruik van kunnen maken als ik dat wens.
Een nieuwe connectie gemaakt! Eigenlijk was dat gisteren al. Een connectie met een vogel die in de tuin kwam koekeloeren. Het is een houtduif, die gisteren op de tuintafel ging zitten en mij aan keek op een manier zoals Rein de cavia dat ook kon. De naam Mildred kwam ineens in mij op. En zo noem ik haar nu. Ik had wat zaadjes buiten op tafel gestrooid. Dat kon Mildred wel waarderen. Vanavond zat ze daar ineens weer op tafel en nog een tijdje op het dak van de schuur.
In het boek ‘Belonging Here’ kwam ik een oefening tegen, die inhield om mijn ruimte in te nemen in alle delen van mijn lichaam. Ik kwam nog niet verder dan de voet. De linkervoet kon ik het veel minder goed voelen. Nog geen goede balans?
De naam Aldez, zou dat een goede naam zijn om te gebruiken? Ik laat nog eens mijn naam rapport van de kabbalarians maken. Het blijkt voor mij een gebalanceerde naam te zijn, en waarschijnlijk nog krachtiger als ik hem dubbel gebruik: Aldezaldez.

9 augustus 2020 1.15

Ik had inderdaad gelijk met die naam Aldez. Ik kan hem ook dubbel gebruiken voor een krachtiger intentie. De oefening ‘in je lichaam wonen’ van gisteren heb ik vandaag bijna volledig kunnen doen. Dat was heel mooi. Veel gelezen in verschillende boeken en een interview met Marilyn Monroe geluisterd op YouTube.
Mildred is in de ochtend en avond langs geweest. Ik heb genoten gewoon door naar haar te kijken hoe ze doet en beweegt en kijkt. Spanning in mijn lijf werkt zelfs door tot in mijn stembanden. Er zit veel opgehoopte spanning overal door heen mijn lijf en ook op de stembanden.
Ik heb mezelf opgeofferd, niet nodig gevonden, niet gehoord en te controversieel qua opvattingen bovendien voor het milieu waarin ik me bevond. Emoties die niet geuit mogen worden vanwege te intens, te aanwezig, te veel lawaai. Eigenlijk een reactie van mij op het totale onvermogen van mijn ouders om met moeilijke emoties om te gaan en ik die daar nu nog mee bezig is.
Ik heb met mezelf afgesproken om het te veel aan spanning in mi) lijf los te maken, los te laten. Ik begin het idee te krijgen dat het mogelijk verkramping is die psychisch dan wel emotioneel zijn oorzaak vindt eerder dan puur fysiek.

10 augustus 2020 1.16

Die in je lijf wonen oefening weer gedaan. Een gesprek aangegaan met mijn lijf en met name met de delen die gespannen staan en de mogelijk daarmee verbonden gebeurtenissen. Zo intens mee bezig geweest dat ik verwachtte er makkelijk een uur mee bezig geweest te zijn, maar het was slechts een half uur. Mildred is weer langs geweest op de zelfde tijden als de andere dagen. Weer veel gelezen.

11 augustus 2020 1.17

Mildred kwam onverwachts toch nog lang en vroeg me om haar te observeren. Haar te observeren hoe ze doet, reageert en zich aanpast naar gelang wat er om haar heen gebeurt. Schijnbaar onverstoorbaar, toch zeer oplettend, maar pas overwegen in actie te komen als het nodig lijkt te zijn. Bij twijfel blijft ze zitten waar ze zit en gaat even later weer verder met zaadjes pikken.
Ondertussen is mijn band met de houtduif zodanig ontwikkeld dat het emotioneel voelt zoals de band die ik had met Rein de cavia.
Ik hoor soms precies geluiden die er eigenlijk niet kunnen zijn, door het geluid van de ventilator heen. De zachte poot stapjes van Docia hoor ik ook door het geluid van de ventilator heen. En nog zoiets. Ik zag vanmorgen dat ik de hematiet armband niet had aan gedaan. Halverwege de ochtend, toen ik op het werk was, zat de armband er ineens wel.

12 augustus 2020 1.18

Vandaag weinig te melden. Ik mag leren luisteren op een andere manier, een andere frequentie.

13 augustus 2020 1.19

Vandaag is het niet mijn dag. Opnieuw bar weinig om over te schrijven. Ik zat niet mijn in mijn vel. Was koptelefoon en drinkfles vergeten en in de middag mijn broodtrommel vergeten in te pakken bij het naar huis gaan. De warmte maakt mij moe en minder alert, kost me veel energie.

14 augustus 2020 1.20

Weer weinig te melden vandaag. Kijk uit naar het weekend. Bijrusten, lezen en muziekjes luisteren. Mijn hoofd zit te vol. En wat te veel is mag er uit.

15 augustus 2020 1.21

Mildred is vandaag wel 4 x langs geweest. Langer geslapen, tot wel kwart over 6 en overdag ook nog wat geslapen. Helen door te leven, boek, gaat mij waarschijnlijk brengen wat ik er van verwacht.
Angst wanhoop of verdriet. In eerste instantie ga ik voor het laatste. Ik sta er niet van te kijken als er nog veel onverwerkt verdriet over van alles en nog wat in mijn lijf is opgeslagen. Angst ook nog wel, schat ik zo in. Wanhoop ken ik niet goed genoeg op eerste zicht.
Ik neem tijd om te voelen waar het verdriet zich bevindt in mijn lijf. Tussen borst en keel, lijkt mij zo.
Adem is belangrijk. Ik merk steeds meer dat ik geregeld niet goed, niet echt goed adem.

16 augustus 2020 1.22

Bij het channelen krijg ik ondersteuning van een paar kristalschedels en ook van Marilyn Monroe. Ik heb met die 2 posters en 2 kleinere afbeeldingen een soort vortex gemaakt. Ik voel een droefheid een triestheid in mij en weet niet wat het is. Dat verdriet zit in mijn lichaam te voelen in keel, rond mijn hart, mijn maag, stembanden en wat spieren in mijn linkerbeen en -arm.

17 augustus 2020 1.23

Channelen, benieuwd wat dat gaat worden. Ik ga er weer veel te hard en enthousiast in, zoals ik veel te hard de familie opstellingen in ging en ook veel te ongeremd enthousiast ging squashen. Ik ga antwoorden vinden op vragen waar ik altijd al het antwoord op wilde weten. Hoe wie wat wanneer is nog niet duidelijk.
Ik zit hier gewoon te luisteren naar free jazz en avant-garde jazz. Dat kon ik een paar jaar terug nog niet goed waarderen. Straks kan ik misschien jazz albums die ik eerst niet kon waarderen, alsnog mooi vinden.

18 augustus 2020 1.24

Hoewel ik nu into free jazz en avant-garde jazz ben, luister ik onderweg naar het werk in de bus en tijdens het half uur wandelen liever naar de mix van downtempo en reguliere jazz.
Heb niet echt lekker geslapen, had nog wel wat uren willen maken. Het zou ook kunnen zijn dat ik denk dat ik niet slaap, maar dat ik zo intens levendig aanwezig ben in andere realiteiten, dat ik het verschil niet meer juist weet te onderscheiden. Wat ik aan mezelf merk is een beetje een dikke zware laag droefheid. Waar heeft het mee te maken? Met de warmte die blijft aanhouden, ligt het aan de stand van mijn bioritme, of met de wit gekleurde energie van deze dag? Die staat haaks op de blauwe jaar energie. Of ben ik opnieuw in een proces van desintegratie geschoten? Op dit moment even niet opgewassen tegen de invloeden op mijn open human design profiel. Daarvoor staat mijn energie te laag. Ik zou beter moeten weten, maar toch lukt het me niet om onder de invloeden van de omgeving uit te komen. Ik merk het op, ik weet het, ik ben er me bewust van, maar adequaat reageren gaat precies niet. De planeet standen zorgen ervoor dat bijna al mijn centers dicht staan. Dat gaat nog wel even duren zo te zien.

19 augustus 2020 1.25

Op de ontdekking van gisteren ingespeeld, de zware laag van droefheid verdwijnt en de dag verloopt veel vlotter.
Vroeg, heel vroeg, naar boven om de dag af te ronden en te gaan slapen. Mildred komt langs om nog wat van de broodresten te eten, die ik had neergelegd. Ze heeft Jules meegenomen. Jules blijft op het dak van de schuur zitten. Hij wacht tot Mildred gedaan heeft met eten.

20 augustus 2020 1.26

Genoeg gewerkt en gereisd deze week. Zit niet lekker genoeg in mijn vel met die energetische stand van zaken. Nog 1 dag thuiswerken en dan weer in retraite voor het weekend en de regeneratiedagen.

21 augustus 2020 1.27

Niet slim bezig. Weten dat de energetische stand van zaken nogal flink is en ik weinig reserve heb en dan toch te hard gaan met werken, met discussiëren.
Aan het eind van de middag komt er oud zeer de kop opsteken. Het traumadeel: ik mag geen leven maken, krijgt verdieping in het nieuwe onderdeel dat een activiteit, idee etc, pas valabel is als iemand anders het ook doet of heeft of denkt. Dat wordt problematisch. Ik weet dat ik eigenlijk helemaal niet zo doorsnee ben als ik wil doen voorkomen. Ik heb een eigen wijsheid die niet alledaags en gangbaar is. Gangbaar en ik is geen match met mijn manier van de wereld beleven, qua intensiteit. Als ik dan toe blijf geven aan bovenstaande dan mag ik niks doen of uitvoeren wat ik aan eigen ideeën heb. Want er is geen een persoon in mijn omgeving die mijn gedachtengoed deelt of onderschrijft. Toch maar eens aan gaan werken om dat los te laten. Anders gaat er weinig komen van mezelf zijn en worden.

22 augustus 2020 1.28

De laatste dag van de eerste maand, de 2e dag van de regeneratiedagen en de 3e van het pad van geel zaad.
Met hulp van pendel en resoneren antwoorden gekregen op vragen die ik had opgeschreven. Over de spanning op mijn stembanden: sinds wanneer, hoe lang en waarom het is gebeurd. Het verhaal van gisteren over het valabel zijn van een mening of een gedachte of een idee pas als iemand anders het ook vind, hangt daar mee samen. Tijdens de sessie schiet het liedje ‘I want to be loved by you’ ineens in mijn hoofd. Moeder Marilyn is er ook bij en bevestigt mijn verhaal. Ze laat op deze manier weten dat zij weet hoe het voelt.
Bessie Smith muziek geluisterd om tot in de kern van het gevoel door te dringen en het toe te laten. Met koala erbij kreeg het een extra dimensie. Koala kan kijken zoals Rein dat kon of zoals kikker Zelda kan kijken. Ik kwam erachter dat ik niet diep genoeg heb gerouwd om Rein, sinds hij op de dag van kerstavond overleed. Ik heb het niet zo toegelaten als bij Fluus of Aaron. Vanochtend kon ik de tranen toelaten. Docia kwam mij troosten. Een aardig intense dag.