Inleiding
Ja, het is weer zover. Het is weer tijd. En hoog tijd onderhand. Het verschil met de vorige keren dat het tijd was, is de mate van bewustzijn. Of van bewust zijn. Eigenlijk is het verschil de manier waarop ik in het leven sta. Ik heb in de gaten en doorgekregen dat ik mag gaan channelen. Ik mag gaan afstemmen, boodschappen / coderingen ontvangen. Afstemmen dient wel zuiver te gebeuren. Ik zal niet zuiver kunnen afstemmen als ik met de pest in mijn lijf (cancel clear de laatste 6 woorden), als ik chagrijnig of bozig ben, of in ieder geval niet bewegend op een frequentieniveau wat passend is om te kunnen en mogen channelen.
Het advies luidde ook: voor je gaat afstemmen, dien je de negatieve ladingen uit je systeem te verwijderen en dat kun je doen door het van je af te schrijven tot je het kwijt bent.
Opwinding is een van mijn mogelijke valkuilen. Focus is dat ook. Beiden zijn potentieel mijn grootste krachten. Het gaat vooral over waar ik mijn energie in steek. Focus ik op het juiste, of verlies ik mijn energie aan een onderwerp waar ik mij niet druk om hoor te maken?
Dat laatste komt regelmatig voor, met alle gevolgen van dien. Ik zal daar toch mee gaan dienen op te passen want het voelt eigenlijk nooit fijn om zo met mijn innerlijk gif om te gaan. Het vreet me op van binnen uit.
12 juli 2020 13.16
Het zat er al in en het komt uit ook. Deze dagen zouden in het teken gaan staan van hoogbegaafdheid, positive desintegration, overexcitabilities en intensiteit van leven, en wat dat voor mij inhoudt.
De antwoorden zijn gekomen. Het zijn eigenlijk antwoorden op ongestelde vragen. De antwoorden resoneren zo enorm qua gevoelsbeleving en emoties die eruit voortkomen, dat het niet anders kan dan kloppen. Ik weet het het, ik voel het, hoewel dat laatste nog niet tot in het diepst van mijn zijn. Daarom kan ik er nog niet goed genoeg woord aan geven om het hier goed uit te leggen. Daar zal misschien wat meer tijd overheen gaan, eer dat lukt. Dat het klopt en dat het impact heeft is mij wel duidelijk, in ieder geval. Er zijn veel puzzelstukjes op zijn plaats gevallen. Langzaam wordt duidelijk hoe het, de loop van mijn leven en het hoe en waarom het gebeurt, in elkaar steekt.
13 juli 2020 13.17
Helemaal helder is het nog niet. Ik vind het nu belangrijker om te voelen wat de antwoorden met me doen. Op een bepaald niveau zijn het echt wel openbaringen waar ik op stuit. De stukjes puzzel die ik niet wist te leggen, blijken, nu ik er een ander licht op zie schijnen, wel te passen. Op een manier die ik niet had verwacht. Ik heb vroeger waarschijnlijk het leven onbewust ondergaan, waardoor dat wat nu aangereikt wordt bijna ongeloofwaardig in mijn oren klinkt. Ik ga een en ander wat dat betreft nog uitdiepen, want dat voelt goed. Maar op dit moment kan ik het nog niet goed genoeg in woorden uitdrukken.
Vandaag iets nieuws aan de puzzel toegevoegd. Het is dat ik beter weet, en toch het werkelijk om te huilen dat ik op de manier ben behandeld zoals het gegaan is. Of eigenlijk niet behandeld ben. Ik weet beter, daar mee wil ik zeggen, dat ik nu een idee heb waarom het gegaan is zoals het is gegaan.
Veel gelezen vandaag in het intensity boek en het rainforest mind boek. Ik heb het vermoeden dat die boeken nog meer duidelijkheid gaat geven op onbeantwoorde vragen.
14 juli 2020 13.18
Het gaat me niet in de kouwe kleren zitten. Toevallig dat dit nu net op dit moment speelt, in mijn regeneratiedagen en aan het begin van een periode van pakweg 2 maanden met bijna allemaal poortdagen. Intensere energie, meer mogelijkheid om bewustzijn te verhogen. Belangrijk om positief ingesteld te blijven. Weg blijven, zo veel mogelijk, van mensen en gebeurtenissen die mijn frequentie naar beneden kunnen halen.
15 juli 2020 13.19
Veel synchroniciteiten de laatste tijd. Onopvallende gebeurtenissen die precies op het juiste moment plaatsvinden, waardoor het een en ander precies in elkaar past. Ik beschouw het als een onderstreping dat ik op dit moment op de goede flow zit. Sinds ik giftedness en intensiteit aan het onderzoeken ben, komt het nog meer voor. Ik vind het fijn dat ik steeds beter begin te zien hoe mijn leven in elkaar steekt. Het wat en het waarom beginnen samen te komen. Het waarom wordt aangepast, het wat wordt steeds meer ongelofelijk. Hoe meer het ongelofelijk (of ongeloofwaardig) wordt, hoe meer het voelt als waarheid. Het stemt mij vrolijk en droevig tegelijk. Ik word steeds meer bewust. Dat maakt mij blij. Dat het zo heeft moeten gaan, word ik verdrietig van. Heel begrijpelijk. Hoewel ik het grote plaatje wel zie en weet, maar toch.
16 juli 2020 13.20
Nog een dag of 10 tot de nieuwe ronde van de 13 manenkalender. Qua energetische beleving lijkt het 13 manen jaar te eindigen in mineur. De oorzaak is dat ik de wereld zo intens beleef. Plus dat mijn beleving van de huidige situatie wezenlijk verschilt van hoe het grootste deel van de mensheid de wereld denkt/verwacht te moeten beleven.
Ik neem dan nog eens alles wat ik hoor, zie en voel zo hevig in mij op, neem het persoonlijk en letterlijk op. Zodanig dat ik hartzeer kan voelen waar iemand anders de gebeurtenis al lang en breed weer is vergeten of zich er niet van bewust geweest. Dat intens beleven van de wereld kost mij veel energie. Zonder op tijd en stond goed bijtanken breekt dat op een gegeven moment op. Ik ben dan blij dat ik de tijd heb om mij met hoogbegaafdheid bezig te houden. Maar dat doe ik net zo goed intens en kost uiteindelijk ook energie. Ongecontroleerde onbewuste Intensiteit kost net zo goed energie bij leuke dingen doen als bij verplichte activiteiten. Ik doe ergens geloof ik iets niet helemaal goed.
17 juli 2020 13.21
Wat ik wel goed doe is intenties zetten. Een tijdje terug had ik de intentie gezet om tijd te reizen. Dat doe ik inmiddels. Bewust dromen was 1 stap en inmiddels kan ik dat zo goed dat tijdreizen ook lukt. Ik heb ook de intentie gezet om mijn beleving van mijn jeugd aan mijn ouders te vertellen. Waarschijnlijk niet persoonlijk maar op zielsniveau. Vanaf het moment van het zetten van die intentie ben ik heel levendig en bewust gaan dromen en gaan tijdreizen naar mijn jeugd. Dat waren gewen leuke dromen. Die van afgelopen nacht spant de kroon wat dat betreft. Het was een nachtmerrie of het voelde zo tenminste. Ik heb eigenlijk closure gemaakt. Ik heb vroeger bij mijn ouders thuis al die jaren onbewust en afwezig of met een verdoofde gevoelsbeleving geleefd. En dat werd in die dromen van de laatste tijd getoond en ik mocht voelen hoe ik mij destijds voelde. Dat was niet geweldig.
Nu begrijp ik pas goed wat Olof Smit bedoelde met dat ik er nog zo fris uitzag voor de hoeveelheid aan last die ik droeg voor mezelf en Amaya. En daar mag ik de 30 jaar bij mijn ouders ook bij rekenen. Het een en ander valt zo een beetje op zijn plek.
De relatie die ik had met moeder was emotioneel gezien eng te noemen. Totaal niet gezond. Ik ben de uitlaatklep geweest de buffer en wat al niet meer om de geestelijke gesteldheid van moeder te verdoezelen en te faciliteren. Sinds ik op mezelf en daarna samen ging wonen begon moeder langzaam aan te veranderen. Dat was onderen andere het gevolg van het afsluiten van mijn energie en het stoppen met faciliteren en verdoezelen. Ik heb fysiek en emotioneel afstand genomen en ben gestopt met energie een ongezonde relatie te steken. Haar steun viel weg en wij zagen beetje voor beetje het masker afglijden en zich steeds meer geforceerd gedragen.
Vader kon zich emotioneel afzijdig houden in een staat van disconnect omdat ik dat deel voor mijn rekening nam.
Toen ik op mezelf ging wonen en zij stopten met de winkel zat vader ineens op een andere manier 24 op 24 met moeder. Hij kon zich niet meer afzijdig houden, emotioneel, en toevallig zie ik hem vanaf dat moment verouderen in bewegen en qua uiterlijk. Een en ander valt zo’n beetje op zijn plaats en ik krijg het helder en duidelijk verwoord opgeschreven.
Dan wordt voor mij ook duidelijk waarom ik niet in mijn hoogbegaafdheid ben kunnen stappen. Omdat ik voor moeder heb gezorgd en dat was blijkbaar belangrijker. Mogelijk komt er nu meer ruimte voor de hoogbegaafdheid.
18 juli 2020 13.22
In de ochtend was ik wat geïrriteerd door een verkeersboete uit België. Die bleek qua bedrag nog wel mee te vallen, maar het zat me toch niet lekker. Ik heb het gevoel door mijn systeem laten gaan en verwerkt en ben uiteindelijk niet boos geworden.
De onderwerpen in de boeken die ik aan het lezen ben waren perfectionisme en de verschillende fasen in een leven met intensiteit. Ik ben weer flink aan het doorvoelen en doorleven geweest. Niet zo hevig als laatst. Het lijkt wel alsof alles wat in mijn leven mis kon gaan is misgegaan. Aan bijna alles wat ik heb gelezen kon ik relateren. Ik vind het best knaap eigenlijk dagboek er vandaag de dag bij zit zoals ik erbij zit. Ik vermoed dat velen de moed al hadden opgegeven. Olof Smit, die heeft het gezien en ik heb nu een glimp er van opgevangen.
19 juli 2020 13.23
Na de intense droom van eergisteren heb ik minder drang om van me af te schrijven. Niet dat er niks is om over te schrijven. De boeken die ik nu bijna uit heb over giftedness en rainforest mind zijn verhelderend en confronterend tegelijk. Mijn ouders hebben niet de moeite genomen om die giftedness te erkennen en het ruimte te geven. Waarschijnlijk waren ze te self-absorbed om de giftedness van hun oudste kind belangrijk te vinden. Ik heb er destijds zelf voor gekozen om mijn energie te steken in het dragen van moeder. Dat heb ik op het niveau van de ziel gedaan.Dat is de reden dat ik er in het begin vanuit de positie van het aardes ego bekeken, niks van begreep. Interessant is dat in alle twee de boeken perfectionisme zo duidelijk wordt uitgelegd en dat deze een plaats heeft in de spirituele betekenis van giftedness. Ligt de weg open om die giftedness nu wel ruim baan te geven?
20 juli 2020 13.24
Docia is niet aanwezig, even goed ben ik wakker om 5.30 uur. Naar Joop en Henriette. Gezellig. Maar niet in de auto op weg naar Spijkenisse. Ik hoef maar te zuchten en ruzie hangt al in de lucht. Tenminste dat wordt gedacht. Energetisch was dat van mijn kant niet zo. Ik heb mijn emoties onder controle en nu wordt alsnog gedacht dat ik boos ben of iets anders, ik vind het raar.
Overmorgen gaan de cavia’s weg. Komt er een poes in de plaats? Het is verleidelijk maar alle voors en tegens afgewogen doen we het niet. Docia krijgt voorrang. We voelen aan dat zij gedeelde aandacht niet kan waarderen.
21 juli 2020 13.25
Toch is Amaya nog niet helemaal klaar met afwegen wel of niet een poes. Ze blijkt wat schuldgevoelens te hebben, dat de cavia’s weggaan en wil compenseren en is daarom enthousiaster dan ik ben, terwijl zij eigenlijk allergisch is voor poezen.
Op het werk zit ik inmiddels in verschillende projectgroepen. Een interessant overleg gehad, waar ik werd ingezet als sparringpartner en klankbord. Precies wat mijn sterke punt is.
22 juli 2020 13.26
De cavia’s zijn definitief weg. Ze zijn bij een cavia opvang afgegeven. Het voelt goed dat de intentie is om ze met zijn 4 samen een nieuw thuis te geven. We waren ze toch wel wat beu. Amaya nog meer dan ik. Een verschoonde kooi bleef 1 dag proper, dat vond ik uiteindelijk niet meer zo sympathiek.
23 juli 2020 13.27
Tijdperk cavia definitief voorbij nu de kooi het huis uit is en het binnen weer eens lekker ruikt. De onderwerpen waarover ik schrijf de laatste dagen zijn wat alledaags zonder diepgang. Ik heb er even wat minder zin, misschien is dat het? Vandaag de eerste normale dag na 10 GAPdagen. De energie blijft even goed intens aanvoelen. Bioritmisch een wat onstabiele tijd. De emotielijn en de intelligentie lijn staan nogal ver van elkaar vandaan. De balans is weg. Dat voel ik goed. Dat betekent dat ik beter op mijzelf dien te passen.
24 juli 2020 13.28
Ik had gisteren al wat vage pijntjes opgemerkt. Vandaag word ik met stijve rug wakker.
Slecht geslapen vanwege hard gesnurk. Naar beneden verplaatst gaf alleen verlichting op gebied van geluid, maar ik lag net zo goed vanwege die stijve rug niet lekker. Er wordt zo danig gesnurkt dat de intensiteit all consuming is voor mij. Mijn chakra’s 2 tot en met 5 slaan op slot en ik ga zo oppervlakkig ademen dat ik het benauwd krijg. Het is toch wat.
Slecht slapen betekent slecht humeur betekent een dunnere buffer tegen de situatie in de wereld en hoe het gros van de mensen zich gedraagt. Ik zit een halve dag met chagrijn in mijn lijf.
Ik heb het enorm warm, net als gisteren. Mijn vermoeden is dat het aan het eten ligt. We eten de laatste dagen of varkensvlees of eten met veel vet. Op woensdag hadden we salade en toen had ik het niet warm. Het begint in de avond rond een uur of 9 en is in de ochtend weer verdwenen. Het eten van de laatste week kost waarschijnlijk veel meer energie om te verteren dan het voedsel wat we normaliter eten.
Reactie plaatsen
Reacties