Dagboek deel 25: 2015, 7 september 2015 t/m 2 oktober 2015

7 september 2015 t/m 19 september 2015 (Golf van Rode Aarde dag 1 t/m 13)

7 september in alle vroegte vertrokken op reis, bestemming Salisbury, Wiltshire, Engeland. Volg het pad waar je naar toe wordt geleid, daar ligt iets op je te wachten. Wat ligt er in Engeland te wachten? Wat brengen de 13 dagen van deze golf? Nieuwsgierig ben ik wel. De reis verliep vlotjes, zo vlotjes dat we zeer ruim op tijd in Salisbury waren. Eigenlijk een half uur voor incheck tijd. In plaats van netjes te wachten tot het de aangegeven tijd is, zoals ik normaal zou doen, stap ik nu toch maar binnen en wat denk je? Het is geen enkel punt. In Glastonbury de volgende dag beklommen we deze keer allemaal de Tor via de steile kant. Voor een enkeling was dat een hele overwinning. Dat was mooi om te zien en om mee te maken. Iedereen maakte zo zijn eigen proces door tijdens de reis. Mijn proces moest zich nog ontvouwen. Het volgen van het pad wat zich aandient, zonder oordeel, zonder beter weten, zonder aannames, daar concentreerde zich de eerste en tweede dag op. Dat ging natuurlijk met zijn ups en zijn downs.
De honden en cavia's die thuis waren gebleven, werden bedacht met iets lekkers of een speeltje. Aaron mocht uit spelen met andere hondjes, de cavia dames bleven thuis om het fort te bewaken, met genoeg voer om op gewicht te blijven. Terug naar huis dan, met een kleine stop in Canterbury.
Ik was wat moe uit Engeland gekomen en had mezelf wat weinig rust gegund, dat voelde ik wel. Even pas op de plaats. Het hield me toch niet tegen om samen met de Aaron en het vrouwtje te genieten van een fijne wandeling.

20 september 2015 t/m 2 oktober 2015 (Golf van Witte Hond dag 1 t/m 13)

Deze 13 dagen staan in het teken van het trouw blijven aan wie ik bent in wat ik zeg, doe enzovoorts. Lezen, schrijven en mediteren bekrachtigen mij op dit ogenblik. Mijn meditaties staan nu in het teken van Healing met Hathors, een e-boek wat ik ooit eens heb gedownload en waar het nu tijd voor is. Dat kan ik goed. Ruim voor dat het item actueel wordt in mijn leven en mijn ontwikkeling, is het al bij mij aanwezig om er aan gewend te geraken. Ik geloof dat ik het e-boek al een tijd op de computer heb staan. Het staat dan maanden te weken, totdat het uiteindelijk tijd is om er mee aan de slag te gaan. Tijdens of na de meditatie krijg ik op mijn intentie ‘of er informatie is die ik nu mag weten’, boodschappen door in relatie tot mijn pad en mijn ontwikkeling. Dat hebben ze daarboven mooi geregeld, want ze stoppen ze weg in songteksten van liedjes, of op andere manieren, die bij mij passen. Na de eenhoorn van de dag tevoren, ging het nu om een getal wat prominent aanwezig was in de meditatie. Savonds legde ik de connectie tussen de eenhoorn, de kleur blauw en het getal en het tzolkin zegel wat daarbij hoorde.

In deze creatiegolf neem ik mijn plaats aan met mijn onbevooroordeelde kijk op mezelf. Ik accepteert mezelf precies zoals ik ben, met mijn goede en minder goede kanten, zonder te oordelen. Wat centraal stond was de vraag of ik mijn plaats aanneem vanuit een zakelijke of een dienstbare hoek. En als het de laatstgenoemde is, of dienstbaar wel echt dienstbaar is, of zitten er haken en ogen aan. Dat kwam 3 keer terug op de tweede dag van deze golf. In gesprek met Amaya, in het boek van Salvador Dali en in nog een ander gesprek. De sleutel ligt in duidelijke afspraken.

De andere dag, sloten we de vakantie af. Het boek van Dali werd uitgelezen en niet lang daarna werd gebeld dat mijn Peetoom is overgegaan. Deze keer heb ik bewust een opstelling van schedels neergezet, met een kaarsje in het midden, om hem te gedenken en te begeleiden in zijn overgang.

De laatste tijd ben ik steeds meer bewust bezig met wat ik doe. Ook met mediteren en intenties neerzetten. Sindsdien droom ik geregeld en zo levendig dat ik ze kan onthouden, pas bij wakker worden besef ik dat het een droom was. Bijvoorbeeld die keer dat ik de 'Steenen Beer' op fietste en eenmaal boven, door een openstaande deur ging. Er was daar een hele boel licht en vervolgens werd ik wakker en heb de droom direct opgeschreven in het speciaal daarvoor aangelegde boekje.

Ik voel dat ik gevoed word, om er het beste van te maken. Ik maak me, onnodig, druk om van alles wat niet (meer) belangrijk zou moeten zijn. Maar ik zie en hoor en voel vaak meer dan goed voor mij is. Ik scherm mij niet goed genoeg af, want laat me te veel verleiden door gevoelens van (on)rechtvaardigheid. Ik begin het spelletje echter steeds beter door te krijgen. Hoe bewuster ik in het moment ben, hoe beter ik mensen en situaties kan lezen. Ik begin de verhoudingen te zien en de spelletjes die gespeeld worden. Ik ben steeds meer gebrand om mezelf te laten zien, authentiek, zoals ik ben, op mijn manier. Alles wat niet helemaal 'ik' is, loslaten. Kijk hier, dit ben ik nou. Van binnen en van buiten authentiek AldezAldez. Een laatste keer een kaarsje gebrand voor mijn Peetoom. De andere dag nieuw leven geplant in de kruidentuin.

Ik voel mij steeds bewuster worden. Dat merk ik aan de boodschappen die ik steeds beter leer lezen en het gevoel van balans voor het eerst sinds lang. De maansverduistering versterkt dit proces. Op 10 Storm voel ik mij werkelijk in mijn kracht staan, kalm in het oog van de storm. Ik merk dat dit doorwerkt in verschillende facetten van mijn zijn. Het beïnvloedt mijn welbevinden, ik voel me sociaal assertief, bewogen en meelevend. En dat heeft zijn weerslag op de relatie met Amaya. Tenminste, zij merkt het ook op en verwoord het ook. Het valt me ook op, dat ik weer zit te genieten van het lezen van een boek, of en vooral dat, want dat was het langst geleden, het volledig ongeremd luisteren naar mooie muziek.

20 september 2015 (Magnetische Hond)

Trouw blijven aan mezelf en mij omringen met alles wat mij bekrachtigd. Dat deed ik vandaag. Lezen, schrijven, mediteren. Ook nu weer een boodschap. Na de blauwe eenhoorn nu op de vraag welke info ik nu mag weten: het getal 16. Blauwe eenhoorn en het getal 16 (=7) en het 16e zegel van de Tzolkin geven een boodschap. Daar ga ik verder mee. Het is bemoedigend. Heerlijk gekookt en ook fijn geschreven aan de blog over de laatste twee weken.

23 september 2015 (Zelfbestaande Hemelwandelaar) GAP

De eerste werkdag bewees dat mijn frustratie dieper zit dan ‘een beetje vermoeid zijn’. Ik heb me er niet over geuit, maar voelde mezelf wel alle kanten uitgaan. Met hyperventilatie als gevolg. Avondmeditatie maakte het weer rustig.

24 september 2015 (Overtoon Tovenaar)

Vandaag minder uit mijn tent geweest dan eerst. Ben nog wel gauw richting hyper. Mijn eigen toedoen. Ik kan het niet laten om me druk te maken om van alles wat niet (meer) belangrijk zou moeten zijn. Ik zie, hoor en ‘weet’ meer dan goed voor me is. Afschermen gaat onvoldoende, gevoel van rechtvaardigheid wordt op de proef gesteld. Maakt me des te gebrander om te laten zien, dat ik het kan en zal doen, hoe dan ook, authentiek op mijn manier.