Week 45/5 (cyclus 2)
Vanochtend wakker geworden met buikpijn die nu over is. De buikpijn niet erkennen en beantwoorden in eerste instantie, bracht mij opnieuw uit mijn centrum. Dat had ik niet verwacht. Opa maakt zich kenbaar via de geur van zijn huis, zoals ik het gekend heb. Dag Opa. Bij Opa te rade gaan over de Sinterklaaskwestie.
Gisteren voetreflexmassage gehad. Deze gaf weer enkele inzichten. Tijdens de massage kwam er een adelaar naast mij zitten. Wijsheid is de boodschap. Er boven uitstijgen met wijsheid. Omdat ik vanuit een hogere positie meer overzicht heb op een situatie en het grote plaatje beter kan aanschouwen. Er boven uitstijgen ook in de zin van boven de situatie uitstijgen. Mezelf losmaken van de huidige werkelijkheid en met de wijsheid van de adelaar koers gaan bepalen om de richting in te slaan van mijn lotsbestemming: om dat te gaan doen, waarvoor ik hier op aarde gekomen ben. Ik zie het wel maar ik durf het niet zo goed.
De test was: hoe behoud ik mijn zelfvertrouwen wanneer er niet direct of maar lauwtjes gereageerd wordt om mijn berichten of andersoortige communicatie. Dat zat wel goed. Vanuit het bewustzijn, dat ik het knaagje van de eerste instantie wel herken van 10 jaar geleden, maar dat ik het nu kon wegzetten en de aardige meneer heb kunnen zijn in plaats van de gefrustreerde moeial. Zelfvertrouwen voelt ook helemaal anders dan hoe ik mij normaal gesproken voel, wanneer ik goed in mijn vel zit, maar dan zonder dit zelfvertrouwen.
Week 46/6 (cyclus 2)
"Cargo" uitgelezen, Het eindigde anders dan ik had verwacht, wat het extra leuk maakte. Inmiddels heb ik "Wolkenatlas" uitgekozen als volgende boek. Grappig! Dat boek begint met een dagboek deel dat begon in november 1850 waarin 9 november en verder, op precies dezelfde dag vallen als dit jaar, 2013. Zo zat ik op zondag 10 november een dagboekfragment te lezen over zondag 10 november 1850. Dit boek is opnieuw, net als "Cargo" een caleidoscopisch verhaal.
Charles Chaplin begin ik op steeds meer en steeds diepere niveaus te begrijpen. Wat wil ik daarmee zeggen eigenlijk? Zijn manier van doen, het karakter van de Tramp, met die manier van doen, heb ik connectie. Dat past bij mij, bij mijn Zijn. Plus, viel het mij in eerste instantie binnen gisterenavond, toen ik een van zijn Keystone-films zat te bekijken, heeft hij zijn eigen ervaringen gebruikt als (sub)thema's voor zijn (latere) films. Toen ik dat zo voor mijzelf verwoordde gisteren, zei een stemmetje: "Is dat ook niet wat jij zo graag wil doen"? En dat klopt nderdaad. Bovendien is dat ook al wat ik nu aan het doen ben in mijn dagelijks leven en hoe ik mij profileer in gesprekken en op Facebook. Alleen dan zonder diepgang. Maar de basisidee is hetzelfde. Maar onderwerpen als slachtofferhouding, hang naar erkenning, bewijsdrang, vertrouwenskwesties in al zijn facetten, spirituele ontwikkeling die daar uit voortvloeit, de moeilijke relatie met vrouwen en sexualiteit. Dat zouden nogal eens onderwerpen zijn om iets mee te gaan doen in artistiek-creatief verband. Benieuwd waar de stroming mij heen brengt. Dan gaat het om wat past in het moment, niet wat ik wil dat er gebeurt.
Met bovenstaande ben ik het nog steeds eens, ook 24 uur verder. Gisteren heb ik iets gedaan buiten mijn comfort zone. In iets toegestemd waar ik het in eerste instantie, vroeger, vanuit ego, niet mee eens zou zijn geweest. Nu vond ik het voorgestelde geen logisch idee, en nog steeds niet, maar gevoelsmatig begreep ik het wel. Alleen zat mijn ego eerst nog in de weg. Binnen het half uur waren de tegenwerpingen verdwenen en kon ik een unaniem antwoord geven. Op het moment dat de vraag werd gesteld, wist ik dat dit een serieuze kans was om een stapje verder te komen in vertrouwenskwesties, waarin ik het gevoel krijg dat ik niet gewaardeerd word, en in hoeverre dat nu echt waar is, of verzonnen door mijn ego. Ik heb het vraagstuk mooi kunnen ontleden en wegzetten.
Vanmiddag kreeg ik een mailtje, dat ik was voorgesteld als kandidaat voor hoofd administratie, maar dat ik het niet was geworden vanwege te weinig leidinggevende ervaring. Dat kan ik snappen. Het was een leuk avontuur, dat niet per se om het resultaat ging, maar eerder om mijn ogen te openen en mij wakker te schudden, mij in gang te zetten. Zo van: "Goh, wat wil ik nou eigenlijk echt ?” En daar ben ik mee aan de gang gegaan. Ik wil werk gaan doen, dat qua interesse én niveau bij mij past. Daar ben ik nu ingestapt en daar ga ik voor. En het zal komen. De vraag is, ben ik bezig te beseffen, of het mogelijk is, iets te doen, losstaand van werk, waar ik mijn capaciteiten kan benutten. Vraag is, deel twee, waarom hoef ik mij zo nodig te bewijzen? Ik weet van mezelf goed genoeg, dat ik de capaciteiten heb, waarom zou ik de bevestiging van een buitenstaander nodig hebben? drang om te bewijzen, zucht naar erkenning?
Dat het is het fijne aan zo snel kunnen manifesteren. Ik merk vrij gauw wanneer ik te weinig tijd heb genomen om mezelf te scannen op energie/humeur level. Vanochtend dus bijvoorbeeld. Volgende keer sneller anticiperen en maatregelen nemen, ook over een slecht humeur heen en er niet meer in zwelgen in de zin van: het is nu eenmaal zo.
Vanochtend wel gescand, maar toch off-guard verrast, omdat ik even niet oplette. Dat kost toch wat meer moeite als ik niet goed in mijn hum of vel steek. Niet erg. Een mooi leerpunt van vandaag. Gisteren mij ook even laten foppen op een onbewaakt ogenblik, een zwak moment. Niet zwak, eerder minder in bewustheid en aandacht. Komende nachten slaap ik zonder geluidsoverlast. Plus ik ben bewust gaan liggen zonder eerst te ontspannen door wat te lezen. Dat blijkt voor mij toch niet ideaal te zijn, vooral niet als ik niet goed in mijn vel steek. Het bewijst het nut van luisteren naar wat mijn lijf te zeggen heeft. Met het thema van deze week lijkt het wel of ik de deur van de keerzijde van het thema heb gekozen, toen ik aan het pad begon. Er is wel altijd een nooduitgang die leidt naar de positieve zijde. Mijn inzet is om de eerstvolgende te nemen, net als gisteren overdag, maar om daar wel te blijven en niet meer terug te keren. Zou de discussie van woensdag dan toch de energie hebben gekeerd? Ik zet mijn gedachten even terug op 16 dagen geleden. Toen voelde het heel positief. Dat zit dus in mij en kan weer te voorschijn komen.
Week 47/7
Ik weet even niet goed waar te beginnen. Vrijdag stond ik niet goed in mijn centrum. Na 1630 uur was dat voorbij en heb ik daarna een fijn weekend genoten. Een nieuw vriendje erbij, als collega van kikker: koe. Na de ekster/gaai is dat de volgende die mij een boodschap geeft, dat ik de goede richting in ben geslagen.
Mijn ego zoekt nog altijd naar erkenning van de ander, omdat hij vindt dat hij dat inmiddels wel heeft verdiend. Dat mag vanuit zijn perspectief misschien wel waarheid zijn, maar wanneer ik de erkenning geef aan mijzelf is bevestiging van buitenaf niet meer belangrijk. Wel leuk, natuurlijk, maar ik ben er niet meer van afhankelijk. Ik heb het mezelf al gegeven en daarmee zou ik vervuld mogen zijn met erkenning.
Achteraf geloof ik dat de wandeling van vandaag iets weg had van het bezoeken van de kamer van de wond in het kader van soul retrieval. Op mijn eigen manier, oké, maar het voelde voor mij als het bezoeken van de kamer van de wonde. Hoe luidt de omschrijving van de wonde dan? Daar ben ik nog niet helemaal achter. Het valt me ook op dat ik later in deze week, dus na zondagmiddag, veel bezig ben met soortgelijke vraagstukken, maar valt me nu binnen, dat valt eerder onder de zielscontracten die ik ben aangegaan, en waarvan het wijs is, deze op hun geldigheid te controleren. Of zijn ze al (ver) over datum? Het zal wel weer een soul retrieval proces worden, dat ik op mijn eigen manier in ga. Niet per se volgens de regels van het boek wat ik aan het lezen ben. Helemaal precies weet ik het nog niet, hoe de zielscontracten luiden en wat de oorspronkelijke wonde is. Dat het proces het boek niet letterlijk zal volgen, wel de volgorde maar niet de letterlijke meditaties en dergelijke, dat staat wel vast.
Daar moet ik maar mee leren leven, daar kan ik niets aan doen. Dat is zo'n uitspraak die mij tegenhoudt om met intentie iets te kunnen doen, veranderen aan mijn situatie. Lijdzaam toezien in plaats actief initiatief nemen tot verandering. Ergens tegen in gaan, moet je niet doen dat levert onenigheid op. Daar ben ik het niet helemaal (meer) mee eens.
Week 48/8 (cyclus 2)
We zijn zondag naar een drumcirkel geweest in Deurne. Dat was een hele belevenis. Heerlijk gedrumd met een man of 16 en van alles losgemaakt. Fysiek zowel als psychisch. Later in de week kreeg ik last van mijn tanden, holtes en af en toe mijn keel, die ook zondag liet weten, dat het voor mij daar te doen is, wanneer ik wil naar buiten brengen wat binnen in mij verstopt zit.
Ik heb mijn boekenbon voor mijn verjaardag van meer dan 8 maanden geleden verzilverd. Een trilogie van Murakami en een boek op aanraden van Amaya had ik al vast toen ik ineens een biografie van Marilyn Monroe zag, die mee wilde. Gisteren kwam als klap op de vuurpijl ook de hernieuwde biografie over Charlie Chaplin uit. Zelden een boek met zoveel verwachting, verlangen en kippenvel ontvangen. De dvd-box met de grote Chaplin films was ook aangekomen.
Reactie plaatsen
Reacties