De man van de platenwinkel (zo noemde dat 30 jaar geleden) complimenteert me wanneer ik Bruce Springsteen aanschaf. "Dat is pas echte muziek," zegt hij terwijl hij het cassettebandje van 'Born in the USA' in een zakje stopt.
Ik ben verguld met die opmerking.
In bepaalde opzichten heeft hij gelijk. Maar een echte Springsteen adept word ik niet.
In 1986, in de lente meen ik, leg ik de echte basis voor mijn muziekcollectie, wanneer ik de nieuwe Peter Gabriel aanschaf. Die man van die wonderlijke clip. 'Sledgehammer' heet het liedje, 'So' heet de cd. Het is het eerste en enige cassettebandje wat ik wat je noemt 'grijs' gedraaid heb. Dit bandje staat niet alleen aan de basis van de latere ontwikkeling van mijn muzikale smaak, maar heeft later ook een belangrijke rol in mijn leven...
Mijn eerste cd-speler krijg ik van mijn ouders, wanneer ik 15 ben. Ik krijg er twee cd's bij. Billy Joel (weer) Turnstiles (met die fantastische liedjes 'James' en 'Prelude/Angry Young Man') en de soundtrack van de film "Ruthless People". De laatste cd is inmiddels ergens in de vergetelheid geraakt.
De eerste cd die ik zelf koop, van mijn verjaardagspré, is 'Plays Live' van Peter Gabriel.
Ik blijf op dezelfde voet cd's aanschaffen, als ik cassettebandjes kocht. Op dagen dat ik 'pré' kreeg.
Twee cd's springen er uit, bijna zo belangrijk als 'So': Daniel Lanois- Acadie, en Robbie Robertson- Robbie Robertson.
Op naar de jaren 90.
Liefde voor muziek deel 3
« Liefde voor muziek deel 2 Liefde voor muziek deel 4 »
Reactie plaatsen
Reacties