Dagboek deel 55: 27 januari 2021 t/m 10 februari 2021

27 januari 2021 7.18

Een driedubbele droom over een oude baan en de mening die ik had over hoe er gewerkt werd. Over een raar uitstapje van mijn vader en over het ophalen van een pakketje.
Tijdens het werken geluisterd naar filmpjes over de wereldsituatie.
Wanneer Docia een momentje heeft met een stel zwanen, zitten er hier op de achterplaats een aantal duiven indringend te koeren. Er is een verbinding gemaakt en diepere connectie om nog intensiever contact te maken met dieren.

28 januari 2021 7.19

In een filmpje van Sacha Stone kwam ik Viibrational Frequencies tegen. Het is heel interessant, zonder dat ik goed kan uitleggen waarom. Aan de hand van een 20tal onderdelen kunnen ze van VF laten zien hoe goed je in je frequentie zit. Ik zit mezelf wat in de weg. Wat ik wil doen en wat ik werkelijk doe komen niet met elkaar overeen.
Waarom ik toch op alert blijf, ondanks dat het niet nodig is, heeft niet met met ziekte of mankementen te maken. Het heeft met onvoorspelbaar gedrag van moeder te maken. Ik had zelf verwacht dat het met onvoorspelbare gedragingen van mijn mankementen te maken had.

29 januari 2021 7.20

Tijdens de wanddeling met Docia krijg ik een ingeving. De laatste dagen adem ik precies veel oppervlakkiger. Ik heb mijn energetische dekking wat laten zakken vanwege de hartproblemen van moeder. Nu heeft ze kans gezien om weer op mij te leunen en angst en wat al niet energetisch mijn kant op te sturen. Ik heb het toegelaten om haar dat proces deels te dragen. Wel ten koste van mijn eigen gezondheid. Niet zo erg slim van mij. Ik zorg dat de energetische verbinding in liefde en licht wordt verbroken. Het zijn 3 verbindingen. Alle drie verbonden aan voor mij kwetsbare delen van het lichaam.
Moeder mocht eerder geholpen worden dan ze had verwacht, maar de ingreep zelf duurt langer en ging niet naar wens.
Dat ik mijn energie ervantussen gehaald heb, heeft waarschijnlijk zijn invloed gehad op het proces en het resultaat van de ingreep. Ik hoef me daar niet schuldig over te voelen.

30 januari 2021 7.21

Het dagelijks ochtendritueel, als er niks anders spannends die dag te gebeuren staat is: samen met Docia wakker worden, poot in hand nog even de wekker uit laten razen, Docia brokjes geven, koffie zetten voor mezelf, dagboek schrijven, dromen schrijven als ik ze nog helder heb en dan wandelen met Docia. In het weekend wordt het ochtendritueel speciaal gemaakt met afbakbroodjes met cheddar. Vandaag komt Docia nog even extra lang liggen boven op mij. Ondertussen contempleer en reflecteer ik op de vragen waarmee ik rondloop over de laatste dromen die ik had. Ik maak me zorgen, waar ik eigenlijk geen zorgen heb. Onnodig zorgen maken weerhoudt mij van persoonlijke groei. Tenminste ik zou harder kunnen groeien, mocht ik me geen zorgen maken. Een boom en een lama die in mijn dromen voorkwamen, bevestigen dat.
Ik had zomaar op vrijdagavond al in de gaten dat we met de hele roedel, Amaya, Docia en ik weer naar kasteel Heeswijk zouden moeten gaan. En dat we daar niet te lang mee moesten wachten. Er zat namelijk al een zwaan te wachten in de kasteelgracht. Docia ging het gesprek aan met zwaan maarde zwaan communiceerde op een ander niveau: non-verbaal en energetisch. Het was inderdaad vandaag de uitgelezen dag voor naar Heeswijk te komen. We hadden alle drie onze eigen reden om in stilte ons energetisch werk te doen. We hadden nog even met zwaan kunnen communiceren just for the fun of it, maar dat was niet per se noodzakelijk.
Voor het eerst in tijden had ik weer kou op mijn oor, vanwege de scherpe koude wind en temperatuur.
Moeder gebeld. Zij gedraagt zich naar wat ik ze hoor vertellen, in het ziekenhuis alsof ze op hotel is en bediend wil worden op uur en tijd. Als het niet snel genoeg gebeurde, dan gaat ze de verplegers halen. Gelukkig bleek ze toch een schei af gekregen te hebben. Dat raakt precies geen grond. Het was voor haar de eerste keer in dat ziekenhuis, dus ze wist niet hoe het werkte. Ja, ja.

31 januari 2021 7.22

Heel vroeg richting Boxtel voor een gezamenlijke parkwandeling in de vrieskou. Iets later dan gebruikelijk voor Docia en mij, maar voor Amaya bijzonder vroeg voor haar doen. Sfeervol, zo vertrekken in het schemerdonker en dan richting zonsopgang rijden. Naar Joop en Henriette voor lunch. Onderweg naar Spijkenisse nog even met tante gebeld voor haar verjaardag. Zij zinspeelde op een mogelijke paniekaanval van moeder tijdens de ingreep. Ik had daar niet bij stilgestaan, maar met haar neiging naar claustrofobie, klinkt het niet eens gek. Plus, dat vader vertelde dat ze na de ingreep vrij verward was. Wel van de omgeving verlangen dat ze haar alles vertellen en ze pushen om ze zo ver te krijgen, maar wanneer het zichzelf betreft, dan is uitleg ineens niet nodig. Daar kan ik niet goed tegen. Ze laat zien, door zelf weinig te vertellen, dat ze ons kinderen en anderen die dichtbij staan, niet vertrouwt. Waarom zou je tegen je eigen volwassen kinderen niet gewoon eerlijk en openhartig zijn? Omdat moeder haar kinderen niet als volwassenen ziet. Ondertussen wel verwachten dat wij eerlijk zijn en alles vertellen tegen haar. Ze krijgt opnieuw de kans om open kaart te spelen met het vertellen hoe het zit, maar er wordt opnieuw hetzelfde spelletje gespeeld. Emoties en gevoelens en over moeilijke onderwerpen praten, zijn not done in onze familie. Ze vertellen tegen mij abc, tegen een ander bce en tegen weer een ander ace. Zo doen ze het al, en komen ze er mee weg, sinds mijn ziek zijn bijna 50 jaar geleden, en ze laten zien er niks van te hebben opgestoken. Dat vind ik erg.
Het was erg gezellig bij Joop en Henriette. Zelfs nog energetisch bezig geweest. We gingen zelfs later naar huis dan gepland, maar Docia had daar weinig last van, die lag te slapen bij thuiskomst. Niet veel meer gegeten in de avond. 2 afbakbroodjes en een halve zak snoep. Dat laatste meer om me af te reageren op een door Amaya gestarte discussie, die op niets uitliep. Ze haalt qua goed communiceren hier thuis toeren uit die ze niet uithaalt wanneer ze bij vrienden of onder collega’s is. Ooit heeft ze tegen mij op een manier gereageerd, nu krijgt ze het terug en kan ze er zelf niet mee overweg.
Het blijkt een dingetje: mensen die zelf van anderen iets verlangen, maar als ze wordt gevraagd hetzelfde te ontvangen, dan is het niet leuk.

1 februari 2021 7.23

In de ochtend samen met Docia ons ritueel afgewerkt. Daarna nog even terug gaan liggen, met wat muziek op de achtergrond. Daarna naar Den Haag voor kennismaking met accountant die ons is aanbevolen. Hij kan Amaya goed uitleggen hoe het een Sander in zijn werk gaat. Laat haar weten dat ze het heel goed bijhoudt en dat er meer mogelijk is dan wat ze zichzelf toelaat. Hij zegt zelfs dat mijn insteek destijds helemaal zo verkeerd niet was en dat Amaya dat gerust terug mag oppakken, zolang het maar in verhouding blijft tot hoe het gaat. Dat geeft haar moed om de schouders er onder te zetten en meer ‘productie’ te gaan draaien.
Onderweg er naar toe veel gekletst over spiritueel zijn, bewust zijn en intellectueel begrijpen. Ik koppel dat aan elkaar en word dan vaak na verloop van tijd verbitterd omdat het niet uitkomt zoals het zou moeten uitkomen in mijn ogen. Zelfs de mensen van wie ik het verwacht of hoop, blijken het niet te kunnen. Op terugweg komt het onderwerp op: ik word niet gezien, gewaardeerd, op waarde geschat of een combinatie van die drie. Wat ik van binnen voel draag ik niet naar buiten uit. Helaas ben ik van huis uit niet gestimuleerd om veel eigenwaarde te kweken of hebben, want ik was toch kapot, gemankeerd, niet perfect genoeg. Daarom zou er niks van mij terecht kunnen komen. Dus werd het maar gelaten zoals het was. Werd ik maar aan mijn lot overgelaten. Er is niet gedacht: laten we hem ondanks die tegenslag toch zo goed mogelijk stimuleren dat hij zover mogelijk komt in zelfstandig functioneren, dat hij iets op eigen kracht kan bereiken, dat hij zich goed kan voelen met en over zichzelf. Ik zie dat de middelste van mijn broertje, die echt serieus meervoudig gehandicapt is, meer eigenwaarde uitstralen, dankzij hoe er met hem wordt omgegaan, dan ik ooit heb gehad.
Vroeg naar bed om tot mezelf te komen na die gesprekken. Ik kan het blijkbaar niet laten om te ‘dragen’. Ik trek wat kaarten en krijg een oplossing aangereikt: vergeving. Vergeving en terugkeren in mijn eigen centrum. Mezelf zuiveren van opgepast en onnodige, overbodige en onzuivere energie. Dat is nodig, voor ik verder kan. Dat is een serieuze uitdaging.

2 februari 2021 7.24

Fris aan de dag begonnen, maar de nacht was gevuld met aparte dromen, die ik allemaal nog weet, maar geen touw aan kan vastknopen. Ook onderzoek biedt geen soelaas.
Mijn innerlijk kind begint zich te roeren en de frisheid is dan op slag verdwenen. Het gesprek van gisteren heeft nog al wat in gang gezet. Er zijn plannen gemaakt die uitgevoerd gaan worden. Bovendien snapt het innerlijk kindsdeel wat zich roert niets van ‘vergeving’. Hij had het verstaan als iets ver weg geven, als in afstaan. En dan zo ver weg geven dat er niet meer op kan worden teruggekomen. Dat gaat dat innerlijk kind deel niet doen, zomaar iets weggeven. Ik ga in gesprek met het innerlijk kindsdeel en kan hem kalmeren door uitleggen hoe het eigenlijk wordt bedoeld dat vergeven. Het kost me nogal wat energie om dat voor elkaar te krijgen.
Amaya weet uitleg te geven over de dromen. Deze gaan over kiezen, zelf kiezen, door welke lens ik de wereld wil bekijken. Mezelf plat laten drukken, zodat ik niet tot ontplooiing kan komen en over zorgen maken. Dat is dan al de derde droom over zorgen maken. Waarschijnlijk heb ik het beeld wat dat betreft nog niet helder voor mezelf.
Amaya is koud naar Caitlin met Docia, staat haar vader aan de deur met een cadeau voor haar. Ik had het al in de haten dat hij het was, nog voor ik de deur open had gedaan. Even een praatje gemaakt, gevraagd hoe het gaat en dan een beetje een raar half ontwijkend antwoord krijgen. En niet eens de vraag terug krijgen hoe het met ons is, nu het gesprek dan toch is geopend. Ik kan daar met mijn pet niet goed bij. Ik kan er net zo min bij, dat ze na zoveel tijd nog niet eens anders gaan beginnen denken zijn. Dat is waarschijnlijk mijn idealistische inslag. Toch iets verwachten, wat niet mogelijk is. Het ging om een presentje van moeder. Met een mooie intentie. Spijtig dat ze het dan niet zelf kwam afgeven in plaats van het een ander te laten doen. Nu hangt er ook de energie van de boodschapper aan, die zijn eigen intentie heeft die niet dezelfde is. Alles goed en wel, maar dat ligt niet op mijn bordje en hoef ik ook niet op mijn bord te nemen.
Wat wel mijn verantwoording is, is het verwerken van de negatief geladen energie die ik heb opgenomen, waar ik dat niet had moeten doen. Ik merkte het pas dat ik het had opgenomen toen ik weer boven was. Ik kon het veel eenvoudiger verwijderen omdat ik al snel wist wat het was en waar het vandaan kwam. Jammer dat het op deze manier zo moet. Sommigen kunnen helaas niet anders doen.

3 februari 2021 7.25

Docia heeft met buurthond Moortje gesnuffeld. Voor het eerst een sap gemaakt door Amaya van groenten en fruit. Dat voel nog niet eens tegen. Verder geen bijzonderheden vandaag.

4 februari 2021 7.26

Interessante Online cursus vandaag. Voor de hele dag. Interne processen spelen zich af buiten mijn bewuste weten. Ik ben van binnen vrij onrustig. Het voelt een beetje als een paard, wat klaar staat om weg te galopperen, maar door de berijder wordt tegengehouden. Ik zoen afleiding in gedachteloos spelletjes doen op de iPad. Hangt de energie van dinsdag nog in mijn systeem? Is het de Human Design uitlijning van de planeetstanden, waardoor ik nu 3 motor centers heb aan staan?

5 februari 2021 7.27

Vroege wandeling met Docia. Boodschappen doen met een energie level van heb ik jou daar. Vanwege de muilkorf voel mijn bril 3 x van mijn hoofd. Geïrriteerd heb ik de muilkorf op mijn kin geplaatst en zo verder gegaan. Energie level en bloeddruk through the roof. Kon mijn energetische balans net goed houden. Of kwam de energie surge van de overgang van met 2 in huis naar een winkelcentrum vol met mensen. Misschien is de overgang te hevig? Na een rustmoment ging de energie surge over. Charles Mingus had als ik zijn bio zo lees destijds in de jaren zestig al weet van cabal en elite en 1%, met de moord op Kennedy als kapstok voor de uitleg te geven.

6 februari 2021 7.28

Docia weer vroeg met mij op pad. Maar ze ging eens het vrouwtje thuis was, boven liggen slapen zelfs de warme afbakbroodjes met kaas negerend.
Ik ben ook maar even naar boven gegaan om te liggen, in wachtstand voor de komst van eennieuws iPad. Tijdens het wachten in gesprek met hoger zelf en met kleine en grote ik. Een heftig gesprek met als onderwerp de reden waarom het mij niet lukt om bewust mee te kijken met wat er energetisch gebeurt, bewust een bezoek brengen aan de Akasha of meetings met begeleiders te hebben. Het blijkt dat mijn innerlijk kind bang is om blind te vertrouwen op wat niet met de mind beredeneerd kan worden. Hij durft het niet meer goed na al wat hij heeft meegemaakt. De wil tot veranderen is er wel. En durft ook makkelijker dan de volwassen ik. Die ziet overal beren op de weg. Hoewel hij wel ontvankelijk is en het gerust zou kunnen. Angst, die hem is aangepraat. Door de angsts heen gaan is de oplossing. Dat gaat niet zo makkelijk dan het wordt gezegd. De mind gooit telkens barrières op.
Amaya begint er ’s avonds over, onwetend dat ik in de ochtend dat gesprek met delen van mezelf had. Zij geeft geen ruimte om met excuses weg te komen.

7 februari 2021 8.1

Er is veel sneeuw gevallen. In de ochtend begon het al, in de middag viel het meeste. Docia vindt het interessant. Ze rent veel rondjes in de nog verse sneeuw. We waren rond half zeven de eersten.
Na het ochtendritueel ga ik terug om wat meer te slapen. Ik heb het schijnbaar nodig. Ook ’s middags ga ik nog even terug en slaap ik met muziek van Charles Mingus op de achtergrond. Met innerlijk kind en het durven aan het werk. Durven te gaan voor hetgeen ik hier op aarde kom doen. In de akasha kronieken vind ik dat ik in dit leven gestapt ben om mee te helpen om ‘de shift’ mee mogelijk te maken. In de avond komt er een oud proces terug naar de oppervlakte: Ik mag geen andere dan de gangbare mening hebben. Waar komt dat vandaan? Zo uit de opvoeding mee gekregen. Het is iets wat moeder ook heeft ‘geleerd’ van huis uit.

8 februari 2021 8.2

Wandelschoenen aan, want zonder al te veel profiel op de zolen glij ik met die sneeuw makkelijk uit en sta ik onvast op de benen. Opnieuw het grootste deel van de dag in bed doorgebracht. Rusten slapen en energetische activiteiten. Vooral met innerlijk kind in gesprek geweest. Innerlijk kind heeft met de vorige gesprekken het eten en ander gesnapt en begrepen en gevoeld. In de avond nog intensere communicatie met innerlijk kind via een hevige droom. Hij laat mij in die droom weten wat hij van mijn studiekeuze vond. Gedurende de nacht bij voortduring in contact met innerlijk kind.
Tussendoor veel afro-jazz muziek geluisterd. Hier en daar hoor ik invloeden van Sun Ra op deze muziek. De zangeres van de Arkestra, June Tyson, intrigeert mij. Haar CD gedownload. Fijne muziek. Mooie aparte stem.

9 februari 2021 8.3

Een groot applaus voor mijn innerlijk kind. Mijn volwassen ik is weer eens klaar met de slakkengang waarin het gros van de mensen wenst wakker te worden. Een vraagt zich niet af waarom, of waarom zo en niet anders. Er is geen actie of protest, of toch veel en veel te weinig. Ik maak me boos, dat het nu al een jaar duurt en er geen schot zit in het ontwaakproces van de mensheid hier in dit land. Ik maak me dus weer eens boos en blijf de hele dag, ook tijdens het werk, botsen tegen de situatie in de wereld en hoe de mensen er in staan. Ik zit de hele dag in mijn eigen boze energie. Zou dat de reden zijn waarom Docia 2x overgeeft. Of is het een koude buik die opspeelt vanwege de sneeuw? Ik wind me in de avond nog steeds op over de wereld situatie. De mensen die wij volgen, de zogenaamde truthers, kan ik ook geen touw meer aan vastknopen. In plaats van dat ze de handen in eens slaan en gezamenlijk de strijd aan gaan, vallen ze elkaar af en maken elkaar zwart. En anderen prediken het een en doen zelf precies andersom. Waarom toch eigenlijk? Ik kan er met mijn eigen pet niet bij. Is mijn mensenkennis en intuïtie dan zo van het rechte pad af, dat ik het niet meer doorzie wat en hoe het gebeurt? Ik kan het niet geloven dat ik degenen bij wie ik mijn oor te luister leg zo verkeerd heb ingeschat. Op zoek naar ‘bewijs’ vind ik natuurlijk van alles wat niet klopt. Jammer dat dit allemaal op deze manier ‘moet’ gaan. Amaya geeft mij harde bewijzen dat er niks mis is met mijn intuitie en mensenkennis en draagt enkele voorbeelden aan. Het beurt mij niet op. Van ellende zit ik de meeste tijd van de avond gedachteloos het spelletje op de iPad te spelen en ga vel te laat te slapen eigenlijk. Eenmaal in bed geraak ik niet in slaap omdat ik maar door blijf malen. Innerlijk kind geeft aan dat gesprek tussen hem en mij geen jury heeft als ik in deze toestand verkeer.

10 februari 2021 8.4

Energetisch een interessante dag om te reflecteren. Kort en goed krijg ik als belangrijkste teruggespeeld dat ik mezelf vaak onnodig druk maak, omdat ik in het moment reageer. Dat is voor mij minprincipe niet verkeerd omdat ik volgens Human Design intuïtief instinctief de beste beslissingen neem. Ik reageer nogal impulsief in het moment, ander goed.overzicht te hebben op de situatie omdat ik weinig informatie heb, maar reageer op een gevoel een hunch. Emotioneel niet in balans daarom, helpt ook niet mee. Maar met de juiste informatie weet ik instinctief nog beter te duiden. Maar daar heb ik geregeld het geduld niet voor.
Ik sta niet in het oog van de storm. Ik word daar recalcitrant van. Nu mag ik een mening hebben, maar is deze mening niet algemeen geaccepteerd en krijg ik het gevoel dat die er niet mag zijn. Mijn mening wordt overruled ook al klopt de mening qua feitelijke onderbouwing beter. En dat is eigenlijk niet juist en een beetje raar. Een mening is een mening. Deze kan niet beter of slechter zijn. Een mening is persoonlijk en niet aanvechtbaar en toch is dat alles wat ik tegen kom. Er wordt eigenlijk geen mening gevraagd maar eerder een soort van ‘wat vind jij?’ Advies. Mijn argumentatie en advies is op basis van dieper nadenken op een ander niveau. Dat wordt dan niet begrepen en dus hoewel het beter is gefundeerd niet gebruikt.
Daar heb ik vroeger in mijn jeugd een serieuze opdonder mee gekregen. Alleen maar op basis van hiërarchie en autoriteit wordt er niets gedaan met wat ik vind. Inderdaad. Idealistisch is mijn middle name. ‘Moeilijk gaat ook’ is mijn adagium. Mainstream ben ik zeker niet. Ik heb destijds wel uitgevogeld dat ik pas gehoord word als ik mainstream ben. Dat is mee zwaar tegengevallen, want later kwam ik bedrogen uit. Zo hard mainstream willen zijn, maar mijn ideeën waren net zo goed nog compleet ‘ver van mijn bed-show’. Mijn adviezen, meningen en ideeën werden net zo hard niet geaccepteerd en aangenomen.
Ik zou beter eens in de spiegel gaan kijken en keihard toegeven dat ik geen mainstream persoon ben. Ook al probeer ik nog zo goed om mainstream te zijn, het zit gewoon niet in mij. Misschien maar eens beter loslaten dat het imperative is om bij de mainstream te horen om mijn ideeën gehoord te krijgen.