Dagboek deel 19: 2015, 3 januari 2015 t/m 23 januari 2015

3 januari 2015 t/m 15 januari 2015 (Golf van Witte Hond)

Op 3 januari ben ik begonnen aan mijn jaar van ontwikkeling. Aan de hand van 50 intentiekaarten, de Tzolkin kalender, de 13 manen kalender en alles wat verder te pas komt, stap ik op mijn ontwikkelingspad. Daar heb ik bewust voor gekozen. Voor het eerst eigenlijk, heel bewust, aan de gang te gaan met mijn eigen proces, mijn ontwikkeling.
De kaart waarmee ik mijn ontwikkeling in gang zet en dat daarom meteen het thema zal zijn: Neem een open houding aan.
Tegelijkertijd, begint in de Tzolkin op deze dag de golf van Witte Hond. Dat thema is, kort door de bocht: Dicht bij mezelf blijven. Het doel van deze golf is om met bezieling mijn verhaal, mijn waarheid, te vertellen.

De steen die mij begeleidt in deze eerste 'week' is Zwarte Maansteen. Voor iedere periode, kies ik gevoelsmatig een steen uit die ik dan de lopende periode bij mij draag.
Deze steen vergroot intenties, is verbonden met de energie van nieuwe maan, waarin alles potentieel bestaat. Een mooie steen om dit jaar mee te beginnen, dus.

De intentiekaart zegt “als je een open houding etaleert, dan krijgen negatieve gedachten geen kans”. Oh la ba. Dat komt goed uit. Ik ken ze wel, negatieve gedachten. Ik ken ze zo goed, dat ze mij dikwijls genoeg om 3 uur in de nacht wakker maken met hun geroep. Dan rakelen ze alles op, wat ik niet snap. "Hoe kan het bestaan?", roepen ze dan. Dat betreft eigenlijk altijd het werk.

Het werk daagt mij uit om een open houding aan te nemen en mezelf te blijven ook in tegenslag. Dat lukt mij best goed. Mede dankzij Joop, de coördinator. Zijn aanpak, met humor relativeren, werkt voor mij. Hij geeft mij de ruimte, maar zegt ook gewoon de waarheid. Dat past bij mij. Zowel ontvangend als uitdragend.

Zo lukt het mij om te accepteren met luchtigheid, dat deadlines ieder uur verschoven worden. Dinsdag wordt donderdag, wordt toch niet vrijdag, maar zaterdag/zondag. Maar dan zonder mij.

In dit weekend 10/11 januari sta ik in Hulst op de Spirituele Beurs van 4windrichtingen. In de loop van de week word ik gebeld door omroep Zeeland of ik niet geïnterviewd wil worden in het kader van de beurs van komend weekend. Ik zeg gewoon ja en wordt de volgende dag gebeld tijdens de uitzending en ga open de ondervraging in. Ik heb het goed gedaan, volgens moeder, die gelijk nadien belt, om te vertellen dat ik gelukkig niet heb gehakkeld. Dat doe ik normaal gesproken nooit, eerlijk gezegd. Maar dat zal ik dan wel niet goed in de gaten hebben. Moeder weet het altijd beter. Of doet toch als of. Ze moet in ieder geval het laatste woord hebben. 

Eigenlijk wil ik naar Hulst afreizen in de loop van de vrijdagmiddag, maar dat komt er niet van omdat het werk van alles vraagt, waarvan ik vind, dat ik dat niet kan laten. Of is het schuldgevoel omdat ik er dit weekend niet bij kan zijn, of eergevoel omdat er iets gevraagd wordt van mij als Key-User van een systeem en dat pas kan gebeuren in de loop van de middag. Of is het gewoon luiheid, omdat ik anders met een koffer 20 minuten moet slepen en liever wacht tot er weer een bus gaat? Van alle 3 een beetje.

In het kader van open houding, laat ik het aan mijn intuïtie over welke weg ik ga reizen. Over Breda of over Goes. De laatste is wel langer in tijd. maar dan zit ik gemakkelijker. In Breda heb ik geen zin om op te staan en daarmee wordt het dus route Goes. Wat krijg ik er voor terug: een rondrit door Zeeuws-Vlaanderen, en afgezet worden voor de deur van mijn ouders. Een open houding.... hoe werkt dat bij een logement bij mijn ouders? Ik ben benieuwd, ik vul bewust niets in. Het loopt. Wat ik zie en hoor, is niet anders dan 10 jaar geleden, maar mijn houding wel.

Tot ik de andere ochtend in den Dullaert mijn tafel heb ingericht en met mijn buurvrouw begin te praten. Ik merk dat ik de Hulsterse sfeer heb opgenomen, meer dan verwacht. Mijn buurvrouw laat me dat inzien, en ik heb nog tijd om me te herpakken. Ik ga zitten, wil er een leuke beurs van maken en stel me open voor wat mag komen.

Ik heb best wel wat klanten gehad. En om half drie ga ik een lezing geven. Ook daar ga ik open in. Iets te open vind ik achteraf. Maar hoewel het voor mijn gevoel niet helemaal goed liep, ik ben mijn grootste criticus, trek ik naderhand niet anders dan volk. Mensen die het heel interessant vonden wat ik allemaal vertelde.

De andere dag ging het allemaal net zo goed. Amaya had al aangegeven dat er een evaluatiegesprek aan zat te komen over mijn lezing. Een mooie test voor een open houding. Ik vroeg me af wat er zou komen, wat nog erger zou kunnen zijn, dan dat ik zelf al aan kritiek had. Maar omstandigheden dwongen mij om er alsnog open in te kunnen stappen. Onverwachte gebeurtenissen helpen daar goed bij. De openheid leverde een goed gesprek op met tal van kritiekpuntjes die ik wel had gezien, maar ook invalshoeken, die ik niet had kunnen vermoeden.

Dicht bij mezelf blijven. Het proces van het schrijven van dit stuk tekst was daar niet bijzonder een goed voorbeeld van. Er waren teveel voorwaarden, waar ik vond dat ik aan moest voldoen.

16 januari 2015 t/m 23 januari 2015 (Golf van Blauwe Nacht dag 1 t/m 8)

Deze week stond in het teken van 'een ander perspectief innemen'.
Hierbij werd ik ondersteund door twee stenen: lodoliet sjamaankristal en ulexiet. Twee stenen die, hoe toevallig, bijzonder goed aansluiten op het droomthema in de Tzolkin. Een subthema is het geloof in overvloed. En dat is nou net iets, waar ik moeite mee heb, en wat dan juist slecht uitkomt wanneer ik bezig ben om met mijn droom aan de gang te gaan.

Het gaat er over uit een intentie neer te zetten, een droom, eigenlijk een zaadje te planten. Dat zaadje is aan het eind van dit jaar levensvatbaar. Ik ga een jaar aan de gang met mijn innerlijke kracht, om die te ontwikkelen tot zijn volle potentie. Om dat voor elkaar te krijgen is nog wel het een en ander aan werk te doen.

Het thema van de intentiekaart "een ander perspectief innemen" gaat zich focussen op positiviteit. Als ik er zo eens even stil bij sta, dan hoor ik mijzelf vaak situaties benaderen vanuit het perspectief van tekortkomen, iets willen doen, dat te voren al gedoemd is te mislukken, want dat is niet voor mij weggelegd. Dat doe ik zo 'goed' dat ik vaak al stopte met iets te gaan doen, voor ik goed en wel op gang was. Uit frustratie daarover, kreeg ik dan wel iets voor mekaar, wat eigenlijk helemaal niet van harte bij mij paste. Dan doe ik het maar zo, dan heb ik toch ìets.

Uit frustratie iets willen gaan doen, is dus geen goede raadgever. Dat gebeurt beter, met een grotere kans van slagen, als ik dat doe vanuit mijzelf, van harte. Omdat ik voel dat ik niet anders kan.Maar dat ken ik (nog) niet, dat gevoel.

Ik heb een droom, een plan, een intentie. Die ga ik planten als een zaadje. Een zaadje dat geladen is met mijn intentie. Een intentie die barst van positieve energie, levenskracht, die de mogelijkheden schept om werkelijkheid te worden.
Om dat goed te kunnen gaan doen, mag ik mezelf wat zachter opstellen: handelen vanuit positiviteit in plaats van "het zal toch wel mislukken, zie je wel het is mij niet gegund".

Ik hoef niet altijd te strijden tegen. Dat hoeft niet, wanneer ik uitga van mijzelf.
En daar, juist daar zit mijn grootste angst. De angst voor mijn eigen (manifestatie)kracht: "als het zaadje uitkomt, wat dan?"