15 december 2020 6.3
De eerste dag van een nieuwe Tzolkin ronde, met weinig opzienbarends. Henriette meldt af voor komende maandag. Jammer.
Gisteren waarschijnlijk toch wel een en ander opgepikt van het te zien krijgen hoe de Galactische / Kosmische ik aan het werk is en wat er dan gebeurt.
Een heleboel goudkleurig licht in de duisternis. Mijn 3D ik kan er amper bij.
De energie de komende 13 dagen is de energie die hoort bij mijn geboortepad. Terugkerend thema in mijn leven: vertrouwen, geborgenheid, zorgzaam zijn, het bestaan an zich. Vertrouwen wordt op de proef gesteld met afmelding van Henriette. Ligt het aan mij? Heb ik iets verkeerds gezegd? Zoiets schiet dan gemakkelijk door mijn gedachten. Zorgzaamheid richting Amaya en Docia. Niet echt goed naar mezelf. Dat is nog iets waar ik aan mag werken. Ik ben nogal hard voor mezelf. Voor mijn omgeving word ik pas hard als mijn grens met voeten wordt getreden vanwege ongeldige redenen. Dan blijf ik hard of ik laat het direct los en het is weer over.
Zijn, bestaan, gewoon zoals ik ben, is ook nog een uitdaging. Het geen leven mogen maken, begint wel langzaam te slijten. Ik mag er steeds meer zijn, ook van mezelf, inclusief mijn fouten. Consequenties kan ik aan en ben ik bereid te nemen en te aanvaarden. Steeds een beetje meer en beter tenminste. Ik loop er nog graag van weg als het echt niet hoeft.
16 december 2020 6.4
Vroeg uit bed, vanwege geluidsoverlast waar ik teveel door werd afgeleid. De twee boeken waar ik in bezig was uitgelezen. Ik ga het mindset boek lezen en nog een andere. Een roman of een biografie, dat is nog niet beslist.
Tijdens het wandelen over glad mos uitgegleden en gevallen. Een beetje melig, maar niet de juiste timing om melig te zijn. Mijn ego is een beetje te aanwezig om mindful met het leven en de wereld bezig te zijn.
Volgende week kerstavond is Rein de cavia een jaar dood. Hij was het enige cavia mannetje, buiten Ted dan, die wie hebben gehad. Rein was een bijzondere cavia. Hij gaf mij een speciaal soort genegenheid, wat ik nog nooit van een levend wezen zo gevoeld had gekregen
17 december 2020 6.5
Vandaag een dag van praten en filosoferen. Na het werken gewandeld en daarna nog verder door gepraat. Diepzinnig gepraat, geen praat voor de vaak. Vaak doe ik het met een enthousiasme wat nogal intens for Amaya. Deze keer minder intens, maar er net zo veel plezier uitgehaald. Het was een dag van het gesprek over het loslaten van het teveel aan onnodig ego. Wat is compassie? Wanneer keert compassie zich tegen mij? Hoe verhouden mijn principes zich tot het minder belangrijk worden van het ego? Ik ga er na het gesprek zelf nog mee door al contemplerend op mijn eigen kamer in mijn eigen energie veld.
18 december 2020 6.6
Bijzonder. De 6e dag van de 6e maand in de 13 manen kalender die ik al jaren volg, valt op de 18e van de 12e. 3-6-9. (12=3, 6 spreekt voor zich, 18=9) Ik ben geboren in het 6e jaar van de cyclus van Tovenaar. Het jaar begon halverwege 1972 en de cyclus begon in 1967. Geboren in de 3e maand van het kalenderjaar 1973 en, teruggerekend, zou moeder in de 6e maand van kalenderjaar 1972 zwanger zijn geworden. Volgens de 13 manenkalender ben ik op de 22e dag van de 9e maand geboren. Het loopt dus over van de 3-6-9’s en 22 is een meestergetal. Daarbij telt mijn geboortedatum op naar 33, ook meestergetal en dat is teruggerekend een 6. Mijn achternaam telt ook op, teruggerekend naar 6.
Ik vind dat wel interessant.
De koffiemachine was toch al wel meer kapot aan dan ik in de gaten heb gehad. Hij gaf minder koffie dan de nieuwe machine, terwijl ze allebei op dezelfde stand staan. Of het moet zijn dat 100 ml tegenwoordig meer is, dan de 100 ml van 5 jaar geleden. Je kunt daar mee lachen, maar ik vertrouw het niet meer goed. De koffie smaakt beter in ieder geval en dat is ook belangrijk.
Sun Ra heeft gedichten geschreven. Ik was eerst nieuwsgierig maar stelde het uit voor een later moment. Nu kreeg ik ingefluisterd om toch dat boek op te zoeken en te gaan lezen. En nu komt het binnenkort. Sinds ik laatst met Amaya over loslaten van onnodig ene teveel ego heb gesproken, komt het onderwerp steeds terug. Op heel wat gebieden is het teveel aan ego al verder afgelegd dan ik dacht. Is het er eigenlijk wel geweest of is dat aangeleerd? Interessant om verder uit te diepen. Het is heel belangrijk om in de gatten te houden hoe ik mijn energie verdeel en dit aan te passen waar nodig. Ik besteed veel meer tijd aan van alles buiten mij, dan dat ik tijd besteed aan mezelf. De aandacht is op de andere mensen en op tijden van lang geleden gericht en de energie die ik daaraan besteed is niet meer te besteden aan mezelf of aan het goed van de wereld. Ik besteed energie aan onderwerpen die ik beter had kunnen besteden aan het ontwikkelen van mijn talenten, mijn ingekapselde potentie. Die energie gaat vooral op aan denken, aan ouders, vroeger tijden toen ik het niet fijn had, vergelijken maken tussen vroeger en nu, plus heel veel ‘wat als’ scenarios’s.
En toen had ik mijn bic-pen helemaal leeg geschreven.
Moeder heeft nieuws: ze moet gekatheteriseerd worden. Ik hoef daar minder mee bezig te zijn, dan ik doe. Het is zeker goed om het er eens over te hebben, maar het is niet nodig dat het steeds opnieuw door mijn systeem heen moet. Amaya legde de vergelijk met de koe en haar maagsysteem. Ik ben ook een herkauwer. Ik laat het niet los. Misschien toch eens goed om daar wat meer aandacht te besteden, aan los laten.
Ik merk dat ik stilletjes aan op een andere manier kies. Ik lees of koop geen boek meer zo gauw omdat het goed in de verzameling past, maar meer en bewuster omdat ik aanvoel dat het boek mij iets gaat brengen. Zo zou ik de gedichten van Sun Ra laten schieten hebben, maar omdat ik luisterde naar zijn ‘Discipline 27-II’ en gewezen werd op de tekst en het belangrijk was om die te lezen en ik dus toch op zoek ging naar een exemplaar op internet.
Ik app Geertje om te vertellen over mijn moeder en wat er daar speelt en had er spijt van toen ik haar reactie terug kreeg. Ik besefte ook dat ik werd gespiegeld, want ik zou zelf makkelijk precies zo hebben kunnen doen. Ik heb er niet op gereageerd. Ik dacht: waarom is het nou zo belangrijk om het beter te weten en in de psychologen jas aan te moeten trekken? Ik wilde eigenlijk alleen maar compassie en begrip, een klankbord om even te vertellen wat er speelt.
19 december 2020 6.7
Huiselijke aangelegenheden. Voor eerst sinds lang de wollen zwart-witte vest weer eens aangetrokken, dat was weer eens fijn. Ik heb weer eens filet americain gegeten, maar op dit moment gaat er niks boven afbakbroodjes met (cheddar)kaas.
Uitgebreid herkauwt, ja ja, op de afgelopen dag en een voorproefje gelezen van het boek wat Henriette gaat uitgegeven. Dat kwam even goed binnen. Toch blijven doorlezen, hoewel het confronterend was voor mij.
Bezig in een boek van Angela Heffner die in een vorig leven Marilyn Monroe was. Een tijd geleden had ik nog niet eens de moeite genomen om het boek door te bladeren, omdat ik grote twijfels had of dat wel echt zou kunnen zijn. Maar die instelling is dus gewijzigd, want ik ben het gaan lezen. En het is me toch interessant. Ik heb zelf het gevoel dat ik in een vorig leven een kind had kunnen zijn bij Marilyn Monroe, had ze geen miskraam gehad.
Amaya zegt dan: zou je dan eens niet contact zoeken met haar? En hup, daar komt direct een angstgevoel omhoog. Wat als ik een bedrieger ben en het allemaal heb verzonnen. Dat is niet zo, ik voel aan alles dat ik dit niet heb bedacht. Ik weet heel goed dat het klopt en hoef me niet te verantwoorden, maar was in gedachten daar al goed mee bezig. Ik kan tegenwoordig precies onderscheiden of ik iets binnenkrijg of dat ik iets aan het bedenken ben. Ik weet nog goed wat ik voelde toen dat besef binnen viel. Ik werd er rustig en ontspannen van. Inderdaad geen feitelijk bewijs, maar dat is niet nodig.
Ik mag er gerust voor gaan staan dat dit wat mij betreft waar is. Dat is niet afhankelijk van de goedkeuring van anderen.
Het terugkerend thema in mijn leven is vertrouwen, moederliefde, zorgen voor, mogen bestaan (er mogen zijn). De tegen hanger daarvan is wantrouwen, en het ontbreken van liefde, hard naar mezelf toe en naar anderen.
Mijn kerntrauma’s: niet gehoord of gezien toen het het hardst nodig was. Als klein boeleke alleen in de wieg en roepen en huilen van de hoofdpijn, maar niemand die direct komt kijken wat er aan de hand is. Dat hakt er in. Waarom zou ik mijn eigen waarheid, de kern van wie ik ben zo ontkennen, wegstoppen, niet laten zien? Ik ben tenslotte net zo veel waard als ieder ander. Die indruk heb ik niet gekregen van mijn ouders. Zo kijken zij tegen mensen aan, die iets mankeren. Ik heb een andere kijk op dezelfde zaak. Ik kan veel meer, ben meer waard dan er ooit van mij is gedacht en verwacht en wat ik ingeprent heb gekregen. Van mezelf uitgaan, dat is heel belangrijk om consequent vol te houden. Het is niet voor niks dat ik de laatste jaren van alles over en van mezelf ontdek wat al die tijd verstopt is geweest onder het perspectief wat anderen op mij projecteerden en ik heb overgenomen (omdat ik er vol vertrouwen maar onterecht vanuit ging dat ouderen wel zouden weten waar ze mee bezig waren).
Interessante gesprekken tijdens het wandelen. Ik had het gevoel dat het nog zou gaan regenen. Er was geen aanleiding, want volle zon en geen wolk aan de lucht, maar eenmaal terug in de auto op weg naar huis kwam mijn voorgevoel uit.
20 december 2020 6.8
Veel tijd besteedt aan schrijven. Docia was na het brokjes eten terug naar boven gegaan om op mijn plaats in bed en verder te gaan met slapen. Het boek van de gereïncarneerde Marilyn Monroe verder gelezen. Bijna uit. De laatste hoofdstukken bewaard voor morgen.
Een ZOOM - meeting bijgewoond en conclusie is dat wij het, de situatie in de wereld in acht genomen en met de informatie die we ontvangen en opzoeken best goed doen. Ik kan er niet over uit dat huisartsen blijkbaar niet goed het verschil in grootte weten tussen en virus en een bacterie. Wij vinden het op het internet, maar de afgestudeerd huisarts is niet op de hoogte. Amaya vindt dat er veel negatieve zwarte energie van mijn kant naar de onwetende mensheid stroomt. Ik kon het niet aan mezelf merken. En aan Docia te zien, klopt het niet. Zij voelt haarfijn aan of de energie fijn is of niet. Nu bleef ze gewoon langs mij liggen slapen. Als er iets niet goed zit, verhuist ze grif naar een andere plaats. Nu dus niet.
21 december 2020 6.9
Boek van Angela Heffner is al uit. Het roept veel gevoelens in mij op. Het zou misschien wel goed zijn om duidelijkheid te krijgen over dat leven waarin ik ongeboren bleef. De energetische verschuivingen die plaats vinden op dit ogenblik voel ik bijzonder goed. Vaak heel diep weg, zonder in slaap te vallen. Toch niet kunnen opnemen wat er allemaal gebeurde. Ego en mind zijn nog te nieuwsgierig om het zonder te willen beredeneren mee te maken.
22 december 2020 6.10
Docia is niet meer zo genegen op dit moment om vroeg met mij te gaan wandelen. Ze gaat nogal eens geregeld laat met Amaya mee en heeft dan in de ochtend geen hoge nood.
Nog een dag werken en dam verlof tot begin januari. Lekker veel tijd om energie werk te doen voor mezelf en de wereld. Veel tijd ook om te lezen, koken, muziek te luisteren maar bovenal bezig te zijn met mijn proces. Het doorgronden van mijn verbinding met Marilyn Monroe. Het ongeboren leven.
Een regressie gedaan online. Via een kindertijd herinnering naar een vorig leven via een baarmoeder herinnering. De herinnering uit de kindertijd was een moment dat ik bij mijn ouders op de groene tweezits zat samen mrt twee opblaasfiguren van de Berenboot. Kapitein Brombeer en Maatje geloof ik. Ik kon het materiaal van de opblaasfiguren ruiken en voelde hoe het materiaal aanvoelde. Dan terug naar een herinnering uit de tijd in de baarmoeder. Ik had hoofdpijn van het mij druk maken over dat ik er geen zin in had om geboren te worden. Het geboren worden zou een overgang zijn van warme geborgenheid naar koude harde wereld.
Dan naar een vorig leven via een. Heel mooie eikenhouten deur met een klopper en heel de santenkraam. Daarachter lag het vorig leven. Ik voelde dat er iets mis was met mijn benen, alsof ik geen voeten had. Ook beleefd hoe het sterven in zijn werk gaat. Dat voelde alsof een ballon loskomt van zijn touwtje en opstijgt. Het voelde vredig en bevrijdend.
23 december 2020 6.11
Docia wilde liever blijven liggen en dat deed ze tot een stuk in de ochtend. Ik zat goed in de flow tijdens het afronden van de werkopdracht. De overgang naar wandelen met Docia was wat abrupt, zodat ik mezelf even terug in balans diende te brengen. Het verlof is aangebroken.
24 december 2020 6.12
Rein is vandaag een jaar geleden overleden. Niet echt heel bij stil gestaan. De eerste verlofdag en even goed om 5.30 uur wakker. Weer goed in gesprek met Amaya. Nu raken we een belangrijk trauma deel aan. De aanleiding is de manier waarop ik reageer op ‘tegenslag’ Ik zeg dan vaak: “Waarom moet mij dit gebeuren? Wat heb ik misdaan?”.
Ik heb dan al een terugblik gedaan op wat ik mogelijk heb gedaan om deze tegenslag te veroorzaken. Dat is eigenlijk een negatieve insteek. Amaya kijkt er anders naar: Wat wil dit mij zeggen? Wat wil het geïrriteerde ooglid me zeggen? Of wat wil zand wat uit een potje valt zeggen? In plaats van: wat heb ik misdaan: waar komt het vandaan? Een interessante uitzoekerij voor de dag van morgen. De autobiografie van Charles Mingus er terug bij gepakt. Hij en ik hebben nog al wat overeenkomsten. De eerste paar alinea’s spreken al boekdelen.
Amaya vindt dat ik met behulp van de pendel een en ander helder zou kunnen maken voor wat betreft het trauma kerndeel. Gillian Banks maakt liedjes die me raken. Kan bijna niet missen: ze is nog zegelfamilie ook, op basis van de Tzolkin.
25 december 2020 6.13
Vandaag was een dag om tot de kern te komen. Mijn pendels en mijn kaart, een aantal vragen over Mariliyn Monroe zwangerschap, waar een vorig leven in de baarmoeder eindigde. En vragen over het geïrriteerde ooglid en de reden daarvan. Ik heb antwoorden gekregen. Ik werd eerst, wat het eerste deel betreft, om de tuin geleid. Later kwamen er secuurder antwoorden. De antwoorden die ik nodig had, die heb ik nu.
Een jongetje al ziekelijk in de baarmoeder. De ziekte hangt samen met hoe ik in dit leven ter wereld kwam. Zoals ik al vermoedde 1960. Het tweede deel: Een tijdelijke begeleider die meehelpt om het ‘wat heb ik misdaan?’ trauma te zuiveren. Dat blijkt Amedeo te zijn, maar dat wil ik nog dubbel checken.
Lekker gewandeld met Docia en het vrouwtje, die voor de verandering eens vroeg wakker was.
Tijdens het wandelen opnieuw een kernpunt van trauma aangeraakt. Waarom blijf ik mensen die niet niet klaar zijn om wakker of bewust te worden toch steeds opzoeken? Ik ben iemand die leider kan zijn. Een leider die achter aan loopt en de groep vooruit duwt. Ik gedraag me als een leider die mensen gedwongen op sleeptouw neemt, meer dictatoriaal. Dat doe ik omdat de mensen niet uit zich§elf naar mij toe komen. Dat doen ze niet omdat mijn frequentie niet op die van hun is afgestemd. Daarom ga ik sturen in plaats van geleiden als een herder. Omdat ik me tegen mijn eigen natuur in gedraag, komt er geen volk op af. Ze blijven weg. Mijn licht kan niet op de juiste manier schijnen. Ik laat mijn licht niet op de juiste manier schijnen. Maar dat begrijp ik nog niet goed.
26 december 2020 6.14
De vragen opnieuw uitgewandeld om te controleren. Het tweede gedeelte dan toch, over ‘iets misdaan hebben’. De antwoorden waren eender aan die van gisteren. Amedeo is inderdaad de tijdelijk begeleider en onder zijn toeziend oog heb ik dit ‘misdaan’ trauma al schrijvend uitgewerkt. Ik had het zo netjes gedaan, dat ik voor een groot deel van de tijd uit het ‘misdaan’ stuk kon blijven. Heb mij bezig gehouden met het fijn tunen van de scrobbles die ik op last.fm heb gedaan in 2006/2007. Ik ga die nog verder uitpluizen en netjes maken tot heden.
27 december 2020 6.15
Lekkere muziek geluisterd. Een mooie afspeellijst gemaakt van voornamelijk ’Third Stream’ muziek. Jazz met invloeden van klassieke muziek. De autobiografie van Charles Mingus leest weer lekker weg. Het boek over mindset is ook heel interessant. Een instelling gebaseerd op groeien, waarin je intelligentie of watt je kunt niet vaststaat, maar meebeweegt met hoeveel je leert. Of een instelling waarbij je ervan uitgaat dat alles vastligt en niet meer kan veranderen. Bij mijn ouders inwonend was ik onbewust beïnvloedt door die laatste ‘fixed’-mindset waar mijn ouders van uit gaan. Hij kan niks en het zal nooit beter worden of veranderen. Op mezelf wonen is mijn minste geswitcht naar de groei - mindset.
Reactie plaatsen
Reacties