Dagboek deel 50: 10 november 2020 t/m 29 november 2020

10 november 2020 4.24

Zwaar en diep geslapen. Gedroomd over een toilet dat bijna overliep. Bijna, het ging net niet over de rand. Toen liep het water weer weg. Een toilet wat overspoeld wil zeggen, volgens de droomuitleg, dat ik er naar zou verlangen om emoties volledig te kunnen uiten.
Een heel aangename werkdag, hoewel Ik er geen zin in had. Het overleg was vruchtbaar, met nieuwe werkzaamheden die er aan komen, en nog een online overleg in de namiddag. Het gaf me een goed gevoel.
Ik heb uit enthousiasme over waar ik mee bezig was eigenlijk te weinig gegeten en teveel van mijn eigen energie weggegeven. Een paar keer mijn eigen energie te veel naar buiten mezelf gebracht, maar op tijd kunnen ondervangen.

11 november 2020 4.25

Vandaag even een mindere dag voor wat betreft het kunnen verdragen van de situatie in de wereld en hoe ik het niet kan bevatten dat mijn medemens het gewoon niet wil inzien. Mijn medemens, degenen die ik tegenkom, is zijn verstand verloren. Ze zijn gehersenspoeld, onder hypnose (van tv, radio, de media in het algemeen) en het lijkt er op alsof ze niet. Meer willen en kunnen voor zichzelf te denken. Ik vind dat een zorgwekkende ontwikkeling. De medemens blijft precies trouw luisteren naar genoemde media, die doelbewust alles bij elkaar liegen, bedriegen en manipuleren. Dat wordt niet gezien. Nee, als je er dan iets van vind, zoals ik, dan ben je een conspiracy mannetje. Ze moesten eens weten.

12 november 2020 4.26

Weer maar eens mijn ongenoegen op Facebook geuit. Deze keer zonder er zwarte energie onder te plaatsen. Het kan me evengoed niet meer veel schelen wat een ander er van vindt.
Niet heel veel innerlijk werk gedaan.

13 november 2020 4.27

Boodschappen halen bij een ophaalpunt, is minstens zo leuk als het laten brengen. Met Caitlin appen zonder geïrriteerd te raken lukt me nog steeds goed. Nog weinig zulke achterdochtige mensen tegengekomen. Ik kan er zelf ook wat van, maar zij spant de kroon. Een simpel Word document van mij afkomstig met mijn mailadres, vertrouwt ze al niet. Ok dan.
Ik heb me groot gehouden en de verleiding kunnen weerstaan om een pittige mail te sturen naar Actief Zorg over hoe zij meewerken aan verkeerde informatie en berichtgeving en meehelpen aan het genereren van angstgevoelens onder hun personeel. Maar goed, ook Actief Zorg zal opdracht gekregen hebben van hogerhand op straffe van boetes en dergelijke.
We hebben eens uitgezocht waar die ‘muur’ van huizen/apartementen aan de a58 ter hoogte van Tilburg nou eigenlijk bijhoren. We kwamen in Goirle uit.

14 november 2020 4.28

Er vroeg uit om de marinade voor de tikka massala te maken. Dat doe ik graag zo vroeg in de ochtend. Een start fgemaakt met het lezen van het boek ‘the gifted adult’ van M-E Jacobsen. Dat beloofd weer mooi te worden. Flink gedroomd weer zonder nog te weten waarover.

15 november 2020 5.1

Waar verbind ik pijn aan:
- ik blijf alleen achter
- ik word genegegeerd
- ik word overgeslagen
- ik kan dat niet goed genoeg
- ik hoor er niet bij
- ik heb iets fout gedaan
- ik word vergeten
- ik sta er alleen voor
- ik word niet geloofd
- wat als het niet klopt wat ik zeg/denk/geloof?
- ze denken vast dat ik een bedrieger ben

Positieve draai aan bovenstaande:
- Ik kan me heel goede in mijn eentje redden
- ik krijg de aandacht die me toekomt, ik krijg genoeg aandacht
- ik ben het waard om erbij te horen
- ik ben goed genoeg om erbij te horen
- Ik ben het waard om herinnerd te worden
- ik kan dit goed. Ik doe het op mijn manier en die is net zoveel waard
- Ik weet dat ik de waarheid, mijn waarheid, spreek en wanneer men mij niet gelooft, ligt dat niet aan mij.
- Mijn mening mag er zijn, ook al is deze anders dan de mening van de meesten
- Ik ben het waard om een eigen mening te hebben.
- Ik mag een andere mening hebben
- Wat ik geloof, denk en zeg klopt voor mij.
- Ik weet heel goed dat ik weet wat ik weet en dat ik goed ben zoals ik ben.

Wat ik nu wel heb, maar als kind niet had.

Ik kan zelf mijn eten maken, mijn eten koken, een appel snijden, een fles frisdrank openen, mijn eigen kleding uitzoeken, de dingen doen op mijn eigen wijze, gaan slapen wanneer en hoe lang ik wil. Ik mag mijn eigen mening hebben. Alles waar vroeger van werd gedacht dat ik dat niet kon, wilde of ooit zou wensen.

De complimenten die ik ooit heb gekregen:
- jij bent anders, veel socialer
- jij bent authentiek
- jij hebt een authenticiteit, die heel bijzonder is
- jij bent de enige die mij zo aan het lachen kan maken dat ik in mijn broek doe.
- Jij bent zo hard gegroeid
- als je jou ziet nu, vergeleken met 3 jaar geleden, dan ben je een heel andere mens geworden\\
- jij kunt de Tzolkin uitleggen op een verfrissende manier
- (door de schrijver in een door hem gesigneerd boek: “met de meeste hoogachting” )
- Aan jou wil ik mijn kennis overdragen
- Jij ziet echt wie ik ben
- Ik voel me veilig bij jou
- Ik voel me op mijn gemak bij jou
- Bij jou hoef ik me niet anders voor te doen
- je bent flexibel
- je kunt aan jou niks misvragen
- Als je het aan jou vraagt, weet ik dat ik goed antwoord krijg
- dank je wel voor het luisteren

Het gifted boek is inderdaad heel interessant. Ik heb maar eens een enneagram test gedaan. Die gaf een andere uitkomst dan dezelfde test van een paar jaar terug.

16 november 2020 5.2

Volgens de Tzolkin ben ik Geel zaad. Deze ziet wel het talent van anderen, maar niet zo makkelijk dat van zichzelf. Amaya haar idee is dat mijn talent te maken heeft met het hoeden van de ruimte, de Spaceholder. En ook door middel van systemen laten zien aan de mensen wat hun werkelijke codering is, plus het herprogrammeren van de codering die over de originele codering is heen gelegd. Ik snapte het niet goed. Docia liet zien hoe ik destijds het spaceholden zonder goed aan mijn systemen te kunnen werken ervaren had, door het in huis te doen. Ze resoneert enorm op mijn energie. Zij liet eigenlijk zien, door te plassen op de tegelvloer, wat mijn eigenlijke mening over iets was.
Mijn hoger zelf vertelt dat kik op forums niet veel te zoeken heb. Het leidt mij af van mijn eigen pad lopen.
Ik droom veel dromen die op elkaar lijken. Vannacht was ik eerst in Hulst achter de kerk. De kerk lag in de droom veel lager dan de rest van de stad. Ik klom daar heel soepel uit, klom op mijn fiets en reed plotseling op een weg in een open terrein. Ik wist mijn weg goed, maar deed er langer over dan nodig was. Ik koos soms afslagen die onlogisch leken, maar die mij op de een of andere manier toch op de juiste route brachten zonder om te rijden. Het eerste stuk had ik al eens eerder in een droom meegemaakt.

17 november 2020 5.3

Weinig tijd voor overpeinzing, reflectie of lezen. Werken, eten, slapen. Dat wel. En weinig te melden dus.

18 november 2020 5.4

Er gebeurt weer iets in de wereld, waar ik heel veel moeite mee hebi om mijn mond over te houden. Ik schrijf eerst een bijzonder vlammende Facebookpost, maar verwijder hem toch maar. Onderwijl ik werk hoor ik ‘Crime of the Century’ van Supertramp, ik zoek de songtekst eens op en val van mijn stoel van verbazing. Bijna profetisch. Ik post deze wel op Facebook.
Amaya vindt dat ik haar gebruik als boksbal voor het uiten van mijn woede tegen de ‘slapende’ mensheid. ’S Middags discussiëren we nog makkelijk een uur verder. En dan trekt Docia het zich zo aan, de negatieve energie die ik uitstraal, die helemaal niks met haar te maken heeft, dat ze ervan moet poepen.
Waar het wat mij betreft omgaat, de bootomline is, dat heel het gebeuren in de wereld de diepste kern raakt van het trauma wat ik als kleine, hoogbewuste, -sensitieve, -begaafde (beter: gifted) jongen heb opgelopen bij onbewuste ouders, die niet vanuit 6D leven. Maar goed. Het voelt klote. Het is niet altijd even leuk. Toch is het nodig om mijn stoep schoon te vegen. Ik dien dit trauma op te lossen. Ik heb in momenten van slecht in mijn energie zitten totaal geen geduld met de niet-wakkere onbewuste mens. Louis van Gaal en zijn uitspraak: Zijn jullie nou….of ben ik nou…, dat gevoel ken ik goed.

19 november 2020 5.5

Docia had al vroeg zin om te wandelen en ik ben dan maar om 7 uur met werken begonnen. Ondertussen ook moeder gebeld. Het lopen van vader gaat steeds minder goed. Hij heeft moeite om er over te praten, moeite met het mogelijke vooruitzicht van een rollator. Een hele kluif voor hem om dat emotioneel te verwerken. Emoties zijn niet zijn sterkste punt.
Ik lees weinig de laatste dagen, maar vertel hele verhalen tegen moeder Marilyn. Ik zet voor het in slaap vallen de intentie om haar tijdens het slapen te ontmoeten om inniger te kunnen communiceren. En wat krijg ik dan terug? Het gaat niet altijd even bewust. Veelal onbewust in dromen.

20 november 2020 5.6

Vroeg beginnen met werken ging niet lukken vandaag. Gisteren me wat al te druk gemaakt, het was ook laat geworden ondanks moe zijn. Dus wat langer blijven liggen voor ik aan de slag ging. Wel lekker gewerkt. Amaya en Docia waren de hele middag weg. Ik heb me weten te ontspannen. Ik was zo goed bezig met comapssievol zijn naar Caitlin, maar aan de andere kant was het niet zo ontvangen. Het deed me wel wat. Het voelde niet fijn. Ik voelde me een beetje vertwijfeld. Ik doe het compassievol, precies zoals ik het wil doen, en krijg ik niet de beloning omdat het niet werd ontvangen op de manier zoals ik had verwacht. Het is ook nooit goed (trauma activated). Het lijkt mijn te dragen kruis. Ik ga er eens in stilte op reflecteren. Er is hier nog overduidelijk ruimte om mezelf te verbeteren. Dat was mijn innerlijke kracht: constant streven naar mezelf verbeteren. Niet iedereen wil hetzelfde. Dat vergeet ik heel vaak. Oh well!

21 november 2020 5.7

Samen met Docia voor ons doen enorm uitgeslapen. Met Amaya verder gefilosofeerd over het onderwerp van gisterenavond. Ik dacht met tegenwerpingen te komen, maar die hielden nauwelijks stand. Het voelt aan als: wat doet het er nog toe. Alles je het gaat bekijken vanuit een hoger perspectief, dan heeft weinig nog echt waarde. En dan komt Amaya met de opmerking over mijn cellen waarvan er dagels tig zoveel sterven. Heb ik daar iets van gemerkt? Heb ik daar bij stilgestaan? Nee. Zo boven, zo beneden, enzovoorts. Ik weet heus wel dat het draait om wat ik van binnen voel. Het gaat uiteindelijk niet om de buitenkant, maar om het schoonmaken van je spreekwoordelijke stoep.
In de middag nog gewandeld en meer kennis opgedaan over dat wat wij in school gepresenteerd krijgen als geschiedenis, dat die waarschijnlijk helemaal anders is.
Nog een interessante discussie gehad over hoe wij zouden zijn omgegaan met onze eventuele kinderen en de school in deze huidige tijden. Het was een uitstekende keuze om geen kinderen op deze wereld te willen zetten. De scholen zouden met ons niet blij geweest zijn, met onze afwijkende mening.
Feiten en perceptie. Perceptie is belangrijker, dan de ware feiten. Perceptie wint het van de werkelijke waarheid. Dat komt nu heel duidelijk naar voren in hoe de wereld reageert in deze situatie. Als de ware feiten niet passen in de heersende perceptie, worden ze weggezet en afgedaan als leugens. Ik kan dat moeilijk accepteren.

22 november 2020 5.8

Vandaag naar Joop en Henriette geweest. Ouderwets gezellig was het. Eerst uitgeslapen met Docia. Onder het uitlaten van Docia viel me een goed onderwerp binnen voor een stukje tekst op FB. Ik kon het niet laten om een IQ test te doen. Ik scoorde nogal hoog.

23 november 2020 5.9

Met Docia op vakantie dacht ik eens met de deur dicht te slapen. Dat viel tegen. Ik sliep als in een frenzy. Docia was moe teruggekomen van de kennel en was niet gediend van mijn goedbedoelde aaien. Ze begon te grijnzen, met tandjes en heel de bazaar. Ze meende zelfs mijn voorhoofd af te bijten. Ik werd zo goed boos dat Docia met staart tussen de pootjes afdroop en bij Amaya steun ging halen. Docia is heel bleu hier binnen gekomen. De laatste tijd begint ze wat prinses streken te krijgen. Dat hoeft nou ook weer niet.

24 november 2020 5.10

Caitlin heeft bezoek van Amaya en Docia. Ik heb gewerkt en verder heel weinig. Interview uit van voor in de zestiger jaren met Moeder Marilyn gekeken op Youtube. Ik word rustig van luisteren naar hoe ze praat en wat ze zegt. Verder gelezen in Gifted Adultboek.

25 november 2020 5.11

Een bizarre droom. Moeder dwong me naar mijn kamer, waar vader mij een verdoving gaf om me te kunnen steriliseren. De verdoving werkte niet goed genoeg naar de wens van mijn ouders. Dat was irritant, want jongere broertje moest ook nog geholpen worden. Ik werd een beetje in verwarde toestand wakker.

26 november 2020 5.12

Lang en hard gewerkt. Betekent morgen maar een paar uur meer. Ik zit niet helemaal lekker in mijn vel. Wat is er aan de hand? Ik weet het niet. Tijd voor rust en weekend. Misschien toch wat veel gewerkt met die extra dag.

27 november 2020 5.13

Het raadsel is opgelost. Ik voelde me de laatste dagen een beetje apart. Dat was al door Amaya opgemerkt. Ik kon het zelf niet thuis brengen. Ik heb ongemerkt zitten resoneren op de emotionele energie van Amaya, met haar spanning en zenuwen en groeiproces, wat ze nu zo goed heeft afgesloten.
Ik heb haar onbewust en onwillekeurig toch weer een beetje ‘gedragen’ en zo haar spanning een heel eind weg genomen.

28 november 2020 5.14

Voel me nog steeds een beetje apart. Gisteren was de oorzaak gauw gevonden. Vandaag kom ik er niet achter. Veel lezen, muziek luisteren en in communicatie met hoger Zelf over hoogbegaafdheid. De antwoorden waren best confronterend. Ja, ik ben inderdaad hoogbegaafd of gifted met een hoog iq. Ik mocht inderdaad 2 klassen overslaan. Mijn ouders wisten van mijn HB, maar geloofden het niet. Ik mankeerde lichamelijk iets, dus kon ik niet HB zijn. Ik mocht 2 klassen overslaan maar dat is niet gebeurd omdat ik dan heel veel tijd zou ‘kosten’. Omdat ik dan bij oudere kinderen terecht zou komen en dat zou emotioneel dan weer zwaar geweest zijn. Ik ben zo aan het schrijven en er valt zo het een en ander binnen. Mijn ouders hebben mij met al mijn kenmerken van HB niet kunnen waarderen, erkennen, en accepteren. Waarschijnlijk zouden ze het zelf emotioneel niet hebben getrokken. En ik zou hen teveel afhouden van hun oorspronkelijke focus: het opzetten van een goed draaiende eigen zaak. Dat hebben ze zeker heel goed gedaan. Ze hebben dat inderdaad voor elkaar gekregen. Het nadeel daarvan was dat de emotionele en sociale ontwikkeling van de kinderen niet de aandacht kreeg die nodig was. Maar het uiterlijk ideale gezinsplaatje daar werd toch een heel eind aan voldaan. Een eigen huis, 2 kinderen, een tuin en een huisdier. Helemaal kloppen deed het niet. Ideaal was 2 kinderen, 1 van elk geslacht, een tuin hadden we niet, wel een Balkon en een caravan met tuin op een camping vlakbij. voor wat betreft huisdieren was dat geen optie in de range kat of hond. Vissen en schildpadjes waren er wel, maar die waren zo ongelukkig, dat ze het niet lang uithielden.
Wat ik persoonlijk erger en schadelijker vind, is date geen voorbeeld hebben gegeven hoe je iets doet. Eerst laten zien hoe het moet, dan onder begeleiding zelf laten doen, om uiteindelijk het zelfstandig te kunnen. Op een bepaalde manier lieten ze blijken: zoek het maar uit. Wij zijn in de zaak bezig. Het enige wat we van jullie vragen, is at je geen leven makt. Dat is toch het minste wat je kunt doen als tegenprestatie voor ‘alles hebben’. Dan vraag ik me echt af, zijn wij ooit echt gewenst geweest als nieuw levend wezen op deze aarde of waren we gewenst in de zin van een accessoire die je naar believen aan of uit kunt zetten.
Ik heb zelf eigenlijk nooit goed beseft dat ik HB ben. Niet bewust. Het is mij nooit verteld. Niet als kind, niet als volwassene na het psychologische onderzoek, inclusief iq test.
Onbewust heb ik er nooit bij stilgestaan of nagedacht. Ik was er van overtuigd, tot voor kort, dat wat ik deed, hoe ik dacht, hoe snel en hoe noem het maar op, dat dat de standaard was voor de gemiddelde mens. Zo bijzonder was het allemaal niet , vond ik. Ik was van mening dat kinderen op dezelfde manier werkten als ik deed, dat sommigen alleen iets meer of minder werkgeheugen hadden dan anderen.
Zo is het dus helemaal niet. Ik ben totaal onwetend gebleven. Ik dacht dat ieder kind al kon lezen voor hij naar de kleuterschool ging, al de klok kon lezen en kon praten als een volwassene, redeneringen en meningen uiteenzetten die ongewoon waren voor een kind van 4.
Ik was me van weinig bewust. Ik was aanwezig. Ik was bezig om de ruimte te hoeden. Dat was belangrijker dan mijn ontwikkeling. Ik was nooit zo een goede space holder geweest, had ik wel vol voor mijn ontwikkeling kunnen gaan.
Ik had nooit mezelf, mijn moeder en Amaya kunnen ‘dragen’ als ik heb gedaan.
Dat zijn nogal openbaringen. Niet raar dat ik me wat raar voel.

29 november 2025 5.15

Vandaag toch weer beneden gebleven. Vrijwillige ‘opsluiting’ dus. Alle ruimte en tijd om te reflecteren, contempleren en lezen of giftedness, HB. Mijn emoties worden aangezet. Ik kies deze keer symfonische/progressieve rock uit. Dat matcht geweldig met de staat van mijn emoties. Ik voel me triest. Ik besef me steeds meer. Aan de ene kant ben ik verbijsterd over hoe het toch in godsnaam kan bestaan dat zoiets, ook al was het eind jaren zeventig, over het hoofd gezien wordt. Aan de andere kant begrijp ik het wel, maar snappen doe ik het niet omdat ik dit zelf nooit zomaar als ouder aan mij voorbij zou laten gaan. Het zou mij niet ontglipt zijn. Ik had het bij mijn kind wel opgemerkt en er voor gezorgd dat er wat mee gedaan kon worden. Ontkend, verwaarloosd. Is verwaarlozing misbruik? Dat is nog eens wat anders. Ik heb mijn giftedness ongemoeid gelaten, weggestoken, om spaceholder te kunnen zijn, om mijn rol als drager te kunnen uitvoeren. Ik zal de woorden die Olof Smit uitsprak en opschreef bij het signeren van zijn boek, niet snel vergeten. Die man had het echt goed in de smiezen. ‘Met de meeste hoogachting’ zei en schreef hij. Ik heb dat nog niet goed kunnen bevatten. Het begint steeds meer te dagen, dat wel. Het giftedness boek zegt heel mooi dat onze giften gegeven zijn om zelf weg te geven.
Wat is nu eigenlijk mijn gift? Spaceholder? Drager zijn? Heasler? Of is het iets wat nog niet echt zichtbaar is geweest. Voor mij of mijn omgeving. Of is het al wel zichtbaar (geweest) maar heb ik het zelf niet goed in de gaten?