Dagboek deel 49: 22 oktober 2020 t/m 9 november 2020

22 oktober 2020 4.5

Vannacht een superlange droom gehad. Zo leek het toch in ieder geval. Precies alsof het een voorbereiding was op het bewust gaan tijdreizen. Moeder Marilyn was op mijn verzoek aanwezig en heeft naderhand toelichting gegeven. Vanochtend voor het eerst zonder ‘tandjes’ gaan werken voor wat betreft de situatie in de wereld. Toen ik het document 19 year vision van de Foundation of the Law of Time begon te lezen, veranderde er iets in mij. Ineens werd me helder wat nu precies met mijn tijdreis avontuur wordt bedoeld en beoogd. En plotseling waren alle ‘tandjes’ ineens verdwenen en vroeg ik me af waarom ik dit niet eerder ingezien heb. Nu ben ik er echt klaar voor om het te weten, begrijpen en snappen.
Na het werk nog met Docia en Amaya gaan wandelen in Boxtel park. Fijn, beestjes kijken. En nog stappen zetten bovendien. Gezond en leuk.

23 oktober 2020 4.6

Omdat ik vaak te intens mijn werk induik, omdat ik onderwijl te intens aan andere opwindender dingen denk, raak ik soms even energetisch uit balans. Het document 9 jaars visiemap voor 2020-2029, bijvoorbeeld. Voor mij is het een heel fraai document omdat daarin alles te samen komt voor wat betreft tijdreizen en innerlijk werk verrichten om inleider geval op zijn minst ‘mijn eigen stoep schoongeveegd (trauma vrij gemaakt te hebben. Vannacht een nieuwe stap gemaakt in bewust reizen. Er werd mij getoond hoe het mij was vergaan, als ik bij de politie was blijven werken. Dat was niet zo leuk geweest. Blijkt dus gewoon dat ik in 2015 die juiste keuze heb gemaakt.

24 oktober 2020 4.7

De inzichten over het werk, bij de politie, en de droomreis van afgelopen nacht over stoppen met PABO, wat geregeld blijft terugkeren in mijn dromen.
De psychische en emotionele last die ik daarvan meedraag, veelal opgelegd door factoren van buitenaf, die wordt nu gezuiverd en mag losgelaten en daarna getransformeerd worden. Toch vind ik het frappant dat ik van vele hete hangijzers, molenstenen rond mijn nek, vaak niet meer goed weet wat nu echt is gebeurd en wat ik heb gedroomd. Dat betreft het stoppen met de PABO, stoppen met het werk bij de politie, en andere minder spannende evenementen. Dat bewijst mij dat ik al langer kan reizen in dromen en dat ik toen ik er eenmaal besef van kreeg, mijn verstand tussen plaatste en er gelijk niets meer van snapte.
Vandaag liep het niet zoals voorzien en toch was het goed, al voelde het niet zo. De standaard bezigheden op een zaterdag ochtend voelden als ’net niet’.
Niet dat het iets met geforceerd dingen doen, zoals ik wel van mezelf ken, maar het gevoel ontbrak. Het gevoel van ‘ja. Zo hoort voor mij een zaterdagochtend te gaan. De huidige 13 dagen in de Tzolkin hebben zuivering als thema. De kans en gelegenheid om mezelf te zuiveren van gedragingen, etc die niet meer passen bij de persoon die ik nu ben. Zuiveren van wat ik te lang heb vast gehouden, uit gewoonte, maar wat nu begint zich tegen mij te keren. Dat loslaten, overhouden wat wel bij mij past en de vrijgekomen ruimte opvullen met het nieuwe wat zich mag aandienen. Het verstand/ego sputtert tegen, dat voel ik op de een of andere manier. Het is onder de huid voelbaar. De verwachting van het ego is dat de voedselbron weggenomen wordt van strijdbaar moeten zijn, van wraak moeten nemen, van rechtvaardigheid en genoegdoening eisen. Dat werkt toch in op mijn humeur. Ik laat het passeren. Het is nodig dat dat ook de ruimte krijgt om doorvoeld te worden. Uiteindelijk levert het afscheid nemen van wat niet meer past weer meer zelfvertrouwen op/, omdat het ingewisseld wordt voor wat nu wel bij mij past. Dat wordt de nieuwe buffer die zorgt dat ik beter trouw blijf aan mezelf, en dus niet kies op basis van : ach toe maar dan, ik kan het toch wel dragen. Ik mag inzien en er naar handelen dat ik zelf het belangrijkste ben. Dat is mij van huis uit niet zo aangeleerd. Ik heb aangeleerd gekregen dat ik er voor moet zorgen iedereen te vriend te houden, en dus anderen het recht te geven over mijn grenzen heen te gaan. Want ja, ik zou die mensen ooit toch eens nodig moeten hebben om iets voor mij te kunnen doen. Er is nog geen moment gedacht, dat ik ooit goed voor mezelf zou kunnen zorgen. Gebaseerd op de situatie, mind you, van een kind van een paar maanden oud. Ieder kind van 3 maanden oud, ziek of gezond, is niet zelf redzaam. Omdat ik ziek ter wereld ben gekomen, is er vergeten verder na te denken, over dat het misschien wel eens heel goed mee zou kunnen vallen, met die zelfredzaamheid eens hij een bepaalde leeftijd bereikt. Er is geen greintje energie gestoken om mij klaar te stomen voor het ‘normale’ volwassen leven. Mijn interpretatie is dat er ooit ergens een kind is geweest die iets soortgelijks, maar veel erger, heeft gehad en die situatie is ten onrechte op mijn geprojecteerd. Zonder mee in overweging te nemen, dat er per saldo droog feitelijk niet zo heel erg veel aan de hand was. Dat ik bovendien een IQ en EQ had van heb ik jou daar. Maar ik was niet ‘normaal’ dus viel erg niets met mij te beginnen. Er is geen effort gestoken in mij op wat voor manier dan ook klaar te stomen voor de ‘grote mensen’ wereld. Dat ik mij er in zou kunnen redden op mijn eigen misschien hier en daar aangepaste (ander dan normale) wijze. Maar omdat er iets niet goed werkt, deugt de creatie maar gelijk helemaal niet.
Zie hier waar mijn huidige humeurigheid vandaan komt.

25 oktober 2025 4.8

Het weekend is een ander weekend dan de weekenden van de laatste weken. Dan merk ik dat het een gewenning is geworden om veelal alleen te zijn. Aan de ene kant is dat fijn en goed. Het is ook koud en kil. Het wordt echter pas koud en kil als ik veel alleen ben, wanneer Amaya wel aanwezig is, maar een gat in de dag slaapt, zoals de laatste dagen het geval is. Dat vind ik niet fijn, dat voelt niet fijn. Vandaag zijn Joop en Henriette geweest. Het was weer gezellig en al weer even geleden sinds het spirituele weekend.
Sophie is met de klok een uur terug te zetten uit haar ritme. Ze kwam om 5 uur al om brokjes vragen.
Er zijn inmiddels verschillende onderwerpen die zich hebben aangediend om in aanmerking te komen om gezuiverd te worden. Vannacht ging het over het gezin van afkomst, mijn originele thuis, over hoe ouders mij hebben behandeld. In de droomreis gaf ik weerwoord, liet ik weten wat ik er van vond. Door niet meer te doen dan te blijven staan voor mijn eigen mening. Nu kon ik eens voelen, dat die mening, die andere was en is dan die zij hebben, niet werd gewaardeerd en niet op waarde geschat. Ze konden niet overweg met een mening die afweek. Dat konden ze ook niet met meningen van anderen die afweken van hun eigen gedachtengang.
Toen Joop en Henriette hier op visite waren, ben ik niet op de voorgrond aanwezig geweest, zoals ik vroeger graag deed, wanhopig bijna. Ik heb leren inzien en waarderen dat praten op de juiste momenten voor mij persoonlijk meer effect sorteert in gemoedsrust en meer effect heeft op de bijdrage aan het geheel. Ik voel me er inmiddels bij op mijn gemak. Ik ben niet afwezig, als ik niets zeg, zoals ik vroeger dacht. Ik ben meer in het moment aanwezig.
Toen ze naar huis gingen bleek dat mijn vader en moeder tig keer hadden gebeld. Wat de reden is, weet ik niet. Ze wisten niet wat te zeggen toen ik terugbelde. Het klonk krampachtig en geforceerd.
Het kwam eens te meer uit dat ze niet weten hoe met mij om te gaan, wat ze moeten zeggen en dat ze niet geloven wat ik zeg. IK ben gewoon fatsoenlijk en rustig gebleven. Bij mij komt het besef pas achteraf, als het al voorbij is.
Amaya en ik raken in gesprek over zuivering van de ballast van evenementen die ik veel te lang heb meegedragen. In deze ging het over wat er, en hoe, in Vught is gezegd over sex, intimiteit en verliefdheid, over spiritualiteit richting mij en dat dat destijds eigenlijk zo grof en algemeen is uitgesproken dat ze klonken en voelden als waren het vloeken, die over mij zijn uitgesproken. Wat blijkt nu? Amaya is niet meer zo extreem van opvatting als ik jaren heb gedacht en zelf in stand hou. Ik snapte er niks van. Het gesprek klaarde de lucht en bracht verduidelijking.

26 oktober 2020 4.9

Verder gelezen in het boek ‘ultiem vertrouwen’ van Marisa Peer. Ik krijg telefoon van iemand die ik ooit heb ingewijd in Munay ki. Het is een bijzonder mens. Ze had me even nodig om te ventileren wat haar dwars zit.

27 oktober 2020 4.10

Toch maar uit bed gekomen, ondanks dat het zo lekker lag onder de deken. De dag vloog om. Ik heb weer eens gedroomd. De droom stond in het teken van heling en zuivering van ballast, die ik te lang meedraag. Deze keer weer over school. Lessen overslaan en wegen vinden om het ongemerkt te kunnen doen. Deze droom heb ik wel vaker. Bezig geweest om de vraagstelling voor vragen om te pendelen te verbeteren.

28 oktober 2020 4.11

Vanochtend toch maar niet naar Waalwijk. Een video-overleg. Is weer eens iets anders. Zwaar geslapen en heftig gedroomd. Ik moest plassen in een ladekast. De betekenis van een droom over moeten plassen eens nagezocht: Reiniging en vrijlaten van negatieve of onderdrukte emoties. Komt toch mooi overeen met de thema’s waar ik mee bezig ben. Docia heeft eens een keer niet naast mij geslapen. Ze is naar beneden gegaan en lag daar op ‘mijn’ zetel. Ik heb het idee dat ze vaker beneden gaat slapen voortaan. Dat ze niet naast me lag, voelde toch ergens als een gemis. Ze kwam toch nog terug liggen en snurkte als de beste.
Ik slaap tegenwoordig diep. Ik heb het niet meer in de gaten dat Docia naast me komt liggen midden in de nacht en een mening heeft als ik volgens haar op een verkeerde manier ga verliggen.
Het zou eens een goed idee kunnen zijn om mijn innerlijk kind te vragen om mij te helpen herinneren hoe het is en het opnieuw me eigen maken om de van nature aanwezige paranormale gaven terug aan te zetten. Zou eens goed heel belangrijk kunnen zijn. Dat heeft nog tijd en heling nodig, krijg ik door, voor het zover is.

29 oktober 2020 4.12

Weinig te melden vandaag. Stilte voor het weekend wat waarschijnlijk veel meer stof tot schrijven zal hebben?

30 oktober 2020 4.13

Het was een onbestemde dag vandaag. Hij begon op die manier toch. Tegen de middag sloeg de stemming om toen ik bericht kreeg dat ik contract verlenging heb gehad. Moeder krijgt het niet goed gesnapt wat mijn werk nou eigenlijk in houdt. Ze had het idee dat ik nog in Udenhout werkte bij de Kreite. Ze beent het geestelijk even niet meer bij. Mijn gedachtengoed over de toestand in de wereld, dat kan ze ook niet handlen. Ik kon het deze keer uitleggen zonder dat ik zelf tandjes voelde, ik wist zelfs toe ik merkte dat het op dove oren viel, vrij naadloos overstappen op een ander onderwerp. In de middag kwam de tweede verrassing: een aanvraag/informatie over een consult met mij. Twee keer een boost voor het zelfvertrouwen. Een teken dat ik goed bezig ben.
Mijn kanaal naar boven, het kosmische kanaal, open zetten. Dat is een stap te nemen voor de toekomst. In samenwerking met het innerlijk deel van mij wat er mee heeft geleefd, voelt, weet en heeft ervaren wat het is, zonder goed te weten wat het dan precies was. Innerlijk kind gaat het volwassen deel van mij helpen intuïtiever te worden.
De muziek van Sun Ra bevat coderingen. Mijn vermoeden is, dat hoe ‘moeilijker’ zijn muziek hoe meer coderingen er in te vinden zijn. Het nodigt uit om veel naar Sun Ra muziek te luisteren. De laatste tijd begint voor wat betreft het muziek luisteren nu juist de diversiteit weer wat terug te komen. Pink Floyd muziek gaat ook belangrijk zijn, toch zeker tot en met het Album ‘The Wall’.

31 oktober 2020 4.14

Vandaag de daad bij het woord van gisteren gevoegd en onder muziek van Sun Ra in meditatie mijn kanaal, mijn lijntje met ‘boven’ weer open gezet. Nog op een niveau dat ik het onbewust meekrijg. Mijn mind wil nog te graag alles in de gaten houden en controleren, en dan lukt het niet om mijn kanaal naar boven terug te openen.
Pink Floyd muziek is inderdaad een perfecte match voor de periode waar ik in zit.
Amaya was zo vroeg wakker dat er van mijn oorspronkelijk plan voor de dag weinig kwam. In plaats daarvan met Docia naar een tuincentrum en gewandeld.
Ik ga nog beter letten op mijn woorden voor wat betreft wat ik tegen en over mezelf zeg. Zo kom ik nog meer in mijn kracht te staan. Meer geloof hebben in wat ik intuïtief zonder vooraf nadenken zeg. Dat maakt een groot verschil voor het zelfvertrouwen.
Niet de eerste keer dat ik het meemaak: We reden door Udenhout richting tv-toren van Tilburg en ik had het gevoel en idee dat ik in Cromvoirt was in de Lambertusstraat. Een andere keer was toen ik stond te wachten op de bus aan de Beverspijken in Engelen maar me voor mijn gevoel bevond aan de bushalte in de Kruiskamp in de Den Bosch aan de Kooikersweg.
Op weg naar de Helftheuvel in Den Bosch was er nog zoiets, maar dan anders. Ik had heel sterk het gevoel dat Docia achterin op haar plaats in de auto zat, in de laadruimte. Haar aanwezigheid was heel voelbaar.

1 november 2020 4.15

Een beetje een aparte dag. Supervroeg uit bed en met Docia al gaan wandelen. Gemediteerd en gerust daarna. Na de lunch opnieuw met Docia aan de wandel en mediteren en rusten. Ik heb even mogen ervaren hoe het is om helemaal weg te zijn. In het moment was ik even helemaal ergens anders, zonder invloed van drugs of wat ook, zoals ik toen in 2011 toegediend kreeg in het ziekenhuis.
Toen maakte ik iets vergelijkbaars mee.
Pink Floyd Stond centraal in de muziek keuze vandaag, met daartussen door een mix van jazz, downtempo en soul.
Ook qua temperatuur een aparte dag. 19 graden op een november dag.

2 november 2020 4.16

Rustdag ook vandaag. Liggen, lezen, rusten, wandelen met Docia. En weer opnieuw. Ik heb er goed van genoten. Tegelijk een more ervaring gehad met dankbaarheid uiten naar het een en ander. Ik had daarbij 3 keer speciaal aandacht voor de deelaspecten, mijn innerlijk kind. Het gaf een goed gevoel en ik kon ook merken dat het goed ontvangen werd.

3 november 2020 4.17

De hele week thuis werken. Ik had niet per se zin om uit bed te komen. Ik heb de indruk dat ik in de nacht en ook overdag flink wat inter-dimensionaal werk verricht. Zonder goed te weten wat.

4 november 2020 4.18

Heel apart gedroomd over chique op restaurant gaan en iets met kaas willen eten. Verder weet ik het niet meer zo goed. En waar ik het nu over wil hebben ben ik even kwijt. De vogels heb ik verwittigd dat de komende dagen de dakgoten worden vervangen en er dus van alles aan de hand is in de tuin, en dat de silo niet gevuld wordt met voer. Over een paar dagen is alles weer normaal en als vanouds. De mussen en mezen doen zich flink te goed aan de zaadjes. Ans de tortelduif kwam ook nog even kijken.

5 november 2020 4.19

Toch maar even wel de betekenis van de dromen opgezocht om te kijken wat het me geeft.
Examen wil zeggen: op de proef gesteld worden. Dat klopt. De laatste dagen staan bol van testen om te bekijken of en hoe ik het geleerde kan toepassen in levensechte situaties. De meest actuele onderwerpen zijn: mijn energie hoog zien te houden, mijn frequentie. Focus ik op het negatieve of weet ik op het goede te concentreren? Ik ben naar Caitlin op bezoek geweest. Dat is wat dat betreft een ultieme test. Ik ben zelfs in het voorafgaande appverkeer netjes gebleven zonder negatief te worden.
Restaurant wil zeggen: Ik ben op zoek naar voeding buiten het gangbare kringetje. Emotionele voeding, emotionele bescherming zoeken meer dan ik kan krijgen.
Nou, de achtertuin is weer werkman vrij en dus heb ik de silo gevuld en een vetblok opgehangen. Het duurde niet lang voor Mildred kwam kijken wat er allemaal te krijgen was. De mussen en mezen en andere vogels kwamen er ook op af. Ik werd er emotioneel van, zo mooi dat ze terugkomen.

6 november 2020 4.20

Moeder aan de telefoon gehad. Ze nodigde mij uit of een of andere manier om eens los te gaan over mijn gedachtengoed over de situatie in de wereld en mijn kijk daarop. Ik heb het bevlogen verteld, zonder in negatieve emotie te schieten. Ik heb haar ook verteld dat ik dit niet vertel zodat ze mijn mening klakkeloos overneemt, maar dat ze bij zichzelf moet blijven en doen wat goed voor haar voelt. Vroeger wist ik niet eens goed wat gevoelens en emoties warren en hoe deze voelden of wat er mee aan te vangen. Ik was 100% het een of 100% het ander. Dankzij het door Henriette aangereikte doosje is het me gelukt om alle emoties bij elkaar te zetten zodat ze elkaar in balans kunnen houden. Ik weet nu ook hoe iedere emotie voelt. Een laatste stukje ontwikkeling zit hem nog in het onderscheid kunnen maken waar de grens ligt tussen enthousiast/gedreven en doorschieten in negatief geladen energie. Tijdens het gesprek met moeder wist ik het onderscheid beter te maken.
Binnen in mij voelt dat soms nog niet in balans. Het wordt mij steeds duidelijker dat mijn manier van voelen en beleven intenser is dan die van de meeste andere mensen. Dat waar ik veel waarde aan hecht, zwaar aan til. Daar tilt het gros van de andere mensen een heel stuk minder aan.

7 november 2020 4.21

Het was een beetje een bijzondere zaterdag. Boodschappen laten bezorgen voor de eerste keer. En Amaya al vroeg wakker, wat niet gebruikelijk is. Normaal gesproken is de ochtend voor Docia en mij in stilte en alle rust. Ik voelde het goede, energetisch, het verschil tussen met of zonder Amaya de dag opstarten. Zij heeft van zichzelf het sacraal centrum aan staan en toevallig hadden de planeetstanden ook voor een sacraal centrum definitie gezorgd. Ik werd het me pas laat bewust, maar het verschil tussen wel of geen sacrale energie gedefinieerd in mijn energetische opmaak, voel ik heel goed. En zeker wanneer het langs genoemde 2 kanten wordt gestimuleerd. Ik heb er niet goed genoeg bij stil gestaan, want ’s avonds in bed voel ik het nog steeds. Uit mijn doen door het laten brengen van de boodschappen. Een uitstekend leermoment.
Docia kon in de middag haar energie kwijt tijdens de gezamenlijke wandeling. Met 2 ander hondjes gespeeld en gerend en toch goed luisteren. Eindelijk weer eens gelezen. Ik ben me toch in 3 interessante boeken bezig. De al genoemde biografie over Sun Ra, het boek van Marisa Peer waar ik die oefeningen uit haal om te doen en dan ook nog de roman 4-3-2-1 van Paul Auster.
Het appen met Caitlin gebruikt om eens goed mijn grens aan te geven. Voor ik een zoveelste keer het zelfde ging uitleggen het aangegeven dat ik er mee ging stoppen, om zo de goede sfeer te kunnen bewaren. Ik had er nog best moeite mee en verwachtte tegensputteren terug, maar die kwam niet.

8 november 2020 4.22

Veel gelezen en wat gewandeld met Docia. Ik was met een onrustig gevoel gaan slapen, had bewust de intentie uitgesproken dat het gevoel in de ochtend bij wakker worden weer weg zou zijn. Dat is uitgekomen. Ik las in het boek van Marisa Peer dat je het beste resultaat krijgt door er in deze. Gevallen geen bewuste effort in te stoppen. Alleen de intentie uitspreken en het vervolgens loslaten en iets ander gaan doen. Het gebeurt dan vanzelf.

9 november 2020 4.23

Gelezen, gerust, geslapen en gewandeld. En toch tijdens de wandeling te enthousiast over iets aan het denken geweest dat ik mijn energie bijna te ver buiten mezelf bracht. Weer eens de Myers-Briggs persoonlijkheidstest gedaan. DE uitkomst was de ‘advocaat’ (INFJ-T). Voor wat het waard is, een van de meest zeldzame persoonlijkheidstypes. Waarbij T staat voor turbulent.
Vandaag kreeg ik het idee om eens op twee manieren de test te doen. Een keer vul de ik zelf de antwoorden in, de volgende keer liet ik hoger zelf antwoorden via de pendel. Beetje de Human design manier. De persoonlijkheids kant en de designkant. De laatste is dan de tweede test met antwoorden van hoger zelf.
De uitkomst was anders. De persoonlijkheids kant de INFJ - T als uitkomst. De designkant laat een ander persoonlijkheidstype zien als uitkomst: De ‘Mediator’ (INFP-A). Assertief in plaats van Turbulent. Ook dit type komt zelden voor. Tell me something new. Dit type heeft idealisme nog hoger in het vaandel staan dan de ‘advocaat’.
Ik heb eens zelf gereageerd op een droomvraag op het forum voor dromen, wat ik volg nu ik mijn dromen aan het analyseren ben. Dat doe ik normaal nooit. Ik ging er best wel mee uit mijn comfortzone.